En waarom voel ik mij verantwoordelijk om dat soort boodschappen over te brengen? Omdat ik het verdorie niemand anders meer zie doen! Voor velen is kerstdag slechts nog een soort sociale verplichting waaraan veel te veel geld moet worden uitgegeven. Kerstversiering als make-up voor ellende en winterdepressies, kadootjes kopen voor mensen die we 1keer per jaar zien, een fucking kerstboom (die toch ongeloofelijk mooi staat in de living maar die we dit jaar toch in plastiek kopen omdat de naalden anders over heel het huis liggen). AAArgggh. Ik zeg het u: nog even en 'kerstmis' is zo hol als het achtereind van een paard. En als dat gebeurd, dan rest mij alleen nog het pijnlijke afwachten tot de kerstman heilig wordt verklaard...
Dus bij deze: peace, love and understanding to all ! (en dat zeg ik in het engels, omdat ik in het nederlands slechts een heeeel klein deeltje van de wereldbevolking aanspreek, en ik geen chinees kan).
Dus bij deze: peace, love and understanding to all ! (en dat zeg ik in het engels, omdat ik in het nederlands slechts een heeeel klein deeltje van de wereldbevolking aanspreek, en ik geen chinees kan).
Een keertje extra "ik zie u graag" zeggen, of een warme knuffel, is veel meer kerstmis dan al die opgeblazen fratparties. Ik bedoel maar: ik heb gisteren en eergisteren al een feestje gehad onder vrienden (daar kan een mens niet onderuit), en ik ga vandaag daardoor al niks meer binnenkrijgen. Als ik de aperitiefnootjes zie liggen op tafel word ik misselijk. En misselijk zijn op een dag als kerstmis, dat is een slecht teken voor de mensheid! Dus beste lezers, vier vandaag eens ECHT kerstmis...door lekker lief te zijn voor mekaar:)
