Gene Stress.

Even een kleine samenvatting over de heersende chaos en frustratie in mijn kleine leventje:

1. Stageplaatsen zullen worden toegewezen via lootjetrek door de stagementor.
Alsof mijn leven nog niet absurd genoeg was,en alsof de organisatie ervan zo al niet int honderd liep.
Hierdoor zie ik zowel mijn kans om vanaf februari op kot te gaan in Antwerpen, als mijn de kans om stage te lopen in de neurolinguïstiek,verdwijnen als een brokje speculoos in een gigantische kop hete koffie.

2.Ik probeer een weekendje sunparks te regelen met mijn vrienden. Het enige wat ontbreekt is vrienden. Of allesinds vrienden die beseffen dat ik antwoord op mijn mailtjes verwacht. Ik ben ook traag van begrip,en ik vergeet ook meer dan ik moet onthouden,maar ondertussen zijn we bijna een maand verder,en er is nog niets geboekt.

3.Fiets gestolen. Mijn tweede deze week,en de derde in totaal deze maand. Gevolg: mama in alle staten. Ik ook,maar nu te voet.

4. Paps en Patricia. Een combinatie die iedereen het leven zuur maakt. Hij werkt 4/5de voor haar,en mama werkt 6 op 7 voor mij en mijn broer en zusje. Hij stuurt mij een berichtje op zijn verjaardag: "ben jij niets vergeten? " Ik bedenk me,voor ik enthousiast "gelukkige verjaardag!" terug stuur: en jij,ben jij niets vergeten?

5. Ik moet naar Lanaken. Beetje ver,beetje onbereikbaar met het openbaar vervoer,en een beetje nutteloos. Doch een uiterst goed plan volgens de Lessius Hogeschool en een uitstekende opportuniteit om mij en 2 andere meisjes uit mijn regio er een jongen zonder dyslexie te gaan testen op dyslexie.

... en een hoop varia waar ik niet eens aan begin om het neer te typen.

Maar wie kan er in godsnaam aanuit,
en wie kan het verder wat schelen,
vanavond ga ik feesten!

Cirque Du Soleil

Nog nooit was ik zo acrobatisch overdonderd,toen ik,gezetene op de tweede rij van een grote witte circustent,de show van Cirque du Soleil zag passeren.

Getrainde mannelijke en vrouwelijke lichamen,sierlijk bewegend aan touwen en palen als waren het menselijke elastiekjes,en zelden voelde ik me zo onlenig.

Fantasieën over wilde gekleurde dieren met springpoten,luchtballonnen gevuld met vogels,vreemde wezens bungelend tussen bamboestokken,het werd ongegeneerd voor je neus verwezenlijkt.
Spectaculaire sprongen werden afgewisseld met in elkaar verstrengelde vrouwen aan trapezen en mannen in latexbadpakjes,maar ook duidelijk zwaar gedisciplineerde chinese jongetjes konden het publiek met hun talent verbluffen.

Heerlijk hoe niets aan de verbeelding werd overgelaten,integendeel,die moest in dit geval zwaar onderdoen.

Ondanks dat zowel de titel van de show als de verhaallijn me compleet in de steek liet,heb ik 2uur lang op het puntje van mijn stoel gezeten. Mijn vooroordelen werden,samen met kleurrijk aangeklede en opgeschminkte brokken fysiek geweld zowaar tot tegen het plafond gekatapulteerd,en bleven daar aan het bewezen tegendeel hangen: Circus is niet altijd saai,is geen aaneenschakeling van trucjes om mensen met een snelgevulde kinderhand te entertainen,en er komen geen mishandelde olifanten in voor. Cirque du soleil is,voor iedereen die houdt van show,kleur,overdonderende live-muziek en een overrompeling van acts die de onderkaak gewillig laten zakken,een absolute aanrader.

La peine vegetarienne.

Als ik de trap afloop ,
en in de gang met mijn hoofd
keihard tegen een vleesetende plant aanloop,
waarbij de vochtige inhoud van de gehele
veel te laag hangende bloempot
op mijn hoofd terecht komt,
is dat dan een straf van God?

Siberië (voor jou.)

Siberië
Geef me je jas

van bont van teddyberen.

Leg je arm om me heen

en al je winterkleren.

Zoen me

tot ik warm word

Zoen me

tot ik spin.

Trek je eigen huid dan uit,

stop mij er onder in.

Sus me met je hartslag:

wij ons wij ons wij ons.

Maak van dit veel te grote bed

een heel klein fort van dons.

(Dankje,Bart Moeyaert)

Unidentified Flyless Object

Nu wil ik het weten,t'is genoeg geweest.
Mijn fiets wiebelt gevaarlijk heen en weder,alsof mijn achterwiel claustrofobisch zichzelf uit zijn kas probeerd te rukken,tot ongenoegen van mijn slijklappen. Die hebben zoiets van:
'heyla,doe is gewoon,of ik maak ook verontrustende geluidjes'.
Mijn voorwiel voelt zich ook niet lekker,en zowel mijn bel als verzetten hebben het begeven.
Kabels van treinen worden geleend,het regent alleen als ik in de openlucht aant wandelen ben,en de metrogangen zijn veranderd in het betoverde doolhof van Antwerpen-Centraal.

WIE PROBEERT ER MIJ HIER TE SABOTEREN?

Ge moet niet denken,dat ge mij mijn trein kunt doen missen,door langs drie kanten in de metrogang een bordje met UITGANG (Centraal Station) te hangen!
En als ge dacht dat ge mij kon tegenhouden door een UFO op het Astridplein neer te poten: Ge moet het niet denken! Die houten olifanten van vorige keer hebben mij ook geen schrik aangejaagd,integendeel! Maar 3kwartier wachten op uw treinverbinding terwijl er een ding dat sneller dan het licht kan vliegen voor de deur staat,is nooit grappig.

T'is niet omdat ik u misschien ooit is met een verdwaasde blik heb bekeken in de trein,omdat ik niet wist of het ochtendprut in mijn ooghoeken was of echt een gigantische puist op uwe neus,en tis niet omdat ik misschien u heb aangestoten bij het geeuwend zwaaien met mijn armen,en daarbij mss perongluk die pukkel heb geraakt en opengereten,dat ge wraak moet nemen op mij,meneer de conducteur.

En als het niet de conducteur was,dan waart gij het misschien wel. Ja gij! Gij vervoerssaboteur des verderfs,en ik zal u zeggen,nu ge toch aant luisteren zijt,dat als ge ooit nog eens de fiets neemt om naar den bakker te rijden,ik er persoonlijk zal voor zorgen dat zowel uw remblokskes als de koffiekoeken zullen op zijn! Voila.

Het leven van een pendelaar.

Vandaag ga ik niet naar school,
mijn boeken liggen nog in de auto van mijn vriend,
mijn leergierigheid heb ik vanmorgen samen met mijn wekker eigenhandig de mond gesnoerd,mijn treinabonnement dient alleen om met het scherpe rechterbovenkantje al wie mij mijn zuurverdiende uitslaaptijd wil ontnemen vakkundig een oog uit te steken.
En met mijn kortingskaart voor grote en jonge gezinnen peuter ik het andere eruit.
Als u dacht,dat een kotleven vermoeiend was,dan hebt u nog niet gependeld. En het is niet omdat ik nog nooit op kot ben geweest,en dus totaal uit het niets argumenteer,dat ik geen onweerlegbaar correcte uitspraken kan doen.
Vandaag geen trein onder mijn billen,vandaag geen conducteur die lastigvalt,vandaag start ik een zelfhulpgroep voor pendelaars,in bed.
Probeer me maar es tegen te houden!

De kiwi.

I wanna have a candy!

I can't have a normal hobbie
or do aan sport without being irritated by gossipping treenen,
I can't have a normal weekendjobke,
or do aan work without being yelled at by gefrustrated homosexuals,
I can't have a normal relationship
or do aan love without sitting with the baked pears
I can't have a candy,
or do aan eating without discovering myself eating out the coolkast
I can't go to a normal school
or do aan study, without a departementshead
throwing exams in containers
I can't have normal parents,
or do aan parentchild-bonding without mum daging
the childbybattle-fund before de rechter
I can't make myself at home,
or do aan housewarmte without having to
travel and bicycle from hot to hair,and changing my adress
I can't live
or do aan breathing,without finding it sometimes a bitje too much.

De ontmoeting

Je loopt door de straat
met een gigantische babybel in je handen
die je,jezelf er lichtjes voor schamend,
opknabbelt als een boterham,
en aan de tramhalte bedenk je jezelf
dat kaas echt maar kaas is,en niets meer of niets minder.
Muziek in je oren,de wind in je haar,
de tram nadert.
Je stapt op,zet je neer,rechtover een meisje
die ineengedoken op het stoeltje voor je zit.
Haar dikke teennagels zijn blauw geverfd
haar haar is wat vettig,een echt zigeunertje
met een hond,een prachtige hond
maar ondervoed als hij was in je richting lonkend.
Naar mij,en mijn babybel.
Hij komt naar me toe,
en laat zijn hoofd zonder schroom rusten op mijn schoot.
Alsof hij en ik al jaren samen hadden gedeeld,
alsof hij zich op zijn gemak voelde,op de warmte van mijn benen
zonder verdere bedoelingen,gewoon even rust
in een uitputtend leven,net als ik.
En ondanks dat ik mij de laatste maanden
als een spookrijder op de weg naar geluk heb gevoeld
was dat moment,die een enkele minuut,
voor mij puur genieten.

Zelfverbeelding

Ik hang over de rand

van mijn zelfzekere verbeelding

met mijn voeten stevig geklemd

achter een hard geworden droom

maar ik wil zien

daarom tuur ik

met mijn ogen toegeknepen

tot spleetjes vol verwachting

naar wat zich na de val bevindt

mijn wilskracht buigt

nieuwsgierig

maar deinst bevend terug

mijn tenen geschrokken krullend

van het koude van de waarheid

krabbel ik achteruit

van de gedaante

die verschijnt,verscheurt

ik ril van het besef

de weerspiegeling

van het naakte

van de grijnzende realiteit

was niet wat ik dacht

is niet wat ik ben

zal nooit worden wat ik wil

Mini-recensie : Fire in the hole

...

Date: Tue, 25 Sep 2007 07:16:36 +0200

Piep! Ik was eerst wat sceptisch over dit liedje wegens de dance invloeden. De zang doet me aan een ingezongen dance stemmeke denken. Zo rond 23u betrapte ik mezelf echter op een inwendig deuntje dat ging als volgt: "My pussy is on fire..." en dat na maar 3 maal te beluisteren LOL! Dus het is wel aantstekelijk! Ik zit op m'n werk alleen maar met leuke nummers in mijne kop, zo mijd ik de Q-is good-for-you muziek! xD Joke klinkt uitdagend en sexy en daardoor weet ik de zang toch te appreciëren. Pluspunt voor haar! xD Ik vind de bass wel lekker! Pluspunt voor jou! xD De 13 seconden lange intro is bijzonder lekker! Meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Leuk dat ik dit een aanstekelijk nummer vind ongeacht dit niet helemaal mijn ding is. xD Zijn jullie van plan deze richting in te slaan of is dit een leuk tussendoortje (zo interpreteer ik dit nummer, sorry als ik spottend overkom, dat is helemaal niet mijn bedoeling)? Ik wil jullie nog meer horen rocken! xD
...

Dankuwel Dorian die-ik-niet-ken!

(Ook eens beluisteren? zie Squeel,Piggy Squeel (7 oktober) )

Squeel,Piggy Squeel

Lang geleden dat ik nog zo'n zalig hoopje muziek heb kunnen maken! K'ben al een tijdje een fiere member van het bandje
-Squeel,Piggy Squeel-,en al meermaals zijn er leden bijgekomen en afgedropen.
Nu lijkt de harde,zichzelf vermakende,kern over te blijven. We zijn niet allemaal even ritmisch,we zingen niet als geelborstige kanariepietjes,maar af en toe zijn we,naar mijn bescheiden mening,best wel te pruimen. Alleen spijtig dat ik geen benul heb hoe je hier liedjes kan laten horen.
Ik kan alleen een beetje welgemeende reclame maken voor het webstekje van het grote licht van SPS (om de anonimiteit te bewaren hier slechts een glimp van zijn mannelijke onderarm).Door zijn bodemloze muzikale ambitie werd hij gedwongen om EN nog in een ander groepje te gaan basist wezen,EN in een totaal ander genre compleet solo/loos te gaan.
(Ja,Koen,tgaat over u,en wees blij dat ik niet van de gelegenheid gebruik maak om grapjes te maken over uw 'haar')
http://www.myspace.com/craptacularconrad .
Het enorm intieme en actuele maatschappelijke problemen aansnijdende 'Fire in the hole' is mede door mijn hulp ontstaan.
Beluisteren die handel!

Liefde is een kaartspel

Ik ben de harten dame.

Mijn vriend is de harten heer,

en al de rest zijn boeren.


Liefde is maar zo moeilijk als je het zelf maakt.Toch?

Op een zaterdag in oktober...

*Geeuwww*
*knipper*
*staar naar scherm*...

*Zucht*...nog 40 stageplaatsen te gaan.
Nuja,te gaan,was het maar waar. Ik kan ze niet allemaal uittesten,en dus moet ik beslissen waar ik denk mij eventueel mogelijk te gaan kunnen thuisvoelen en waar ik denk enorm boeiende dingen bij te kunnen leren om dan eventueel mogelijk ooit in die sector mijzelf een zuurverdiende pree meester te maken. Ik noem het: strootjetrekken op hogeschoolniveau.
Of inneminnemutte voor gevorderden.

Maar ook goed nieuws! Er loopt reeds 1kilo en 800gram minder
Joke Van de Velde over het aardoppervlak. Gisteren toen ik gaan poolen was met vrienden voor Stijn's verjaardag,vroeg hij me fluisterend of ik geen 5 of 6kilo was afgevallen,dat was nog eens een compliment waar ik niet zomaar 'nee,maar toch bedankt',kon op antwoorden.
Een mooie afsluiter van een best vreemde dag.
En aangezien deze dag ook weer drukker is dan mijn lodderoog opt eerste zicht heeft waargenomen,ga ik nu weer aan't werk!
Tga u goed,blogbeesten!

Ik en Meneer Atkins

Maandag stond ik op en ik dacht:
Wat een mooie dag om een dieet te beginnen.
Weer maar eens! grinnikte een klein kwaadaardig stemmetje achteraan in men hoofd.
Zwijg,jij snoodaard! dacht ik.
Meermaals had hij ervoor gezorgd dat ik mijn strijd tegen de kilo's moest verliezen. Een klein,gemeen stemmetje,vaak gekoppeld aan een enorm hongergevoel. Hij keek me nog steeds spottend aan.
Maar deze keer niet! triomfeerde ik. Deze keer win ik mijn strijd met glans: 'kheb Meneer Atkins aan mijne kant! Het Atkins-dieet,hm? antwoordde hij droog. Je weet toch wat dat betekend? Geen brood,geen pasta,geen...
...aardappelen,zoete dingen,rijst,weet ik weet ik!
riep ik chagrijnig en licht twijfelend. En toch kan ik het!
Ik heb me omgedraaid,heb hem totaal genegeerd,en ben mijzelf een ei'tje gaan bakken.

Et voila! We zijn 3 dagen kaas,eitjes,mayonaise,groentjes en nootjes verder. Zolang ik maar geen koolhydraten aanraak is alles inorde.
Ik heb me nog niet durven wegen,maar het loopt op wieltjes!

The Queen of Hearts

Dat ben ik! Of toch voor even...

...volgend jaar in juni.

Ik ben weer aangeklampt door een vriendin die mode studeert in a'pen om in een van haar creaties rond te waggelen op een ijzingwekkend lang verhoogje genaamd: de catwalk.

Het wandelpadje van de poes,dat kan kloppen. T'is allesinds ni van den hond. Vorig jaar deed ik het ook,als vriendendienst. Ik voelde me allesbehalve thuis tussen dat hoopje anorexiaatjes,maar mijn broer,die voor een ander meisje ook model stond,en door de situatie gedwongen werd om in string rond te lopen doorheen het gebouw,benam ook MIJN eetlust. Mijn ontwerp was toen gebaseerd op een designstoel. En ik moet toegeven,zowel het rokje als het absurdisme ervan stond me wel. Maar dit jaar wordt ik dus een boosaardige koningin (willen we dat niet allemaal ooit eens geweest zijn) met een uiterst dikke tulpvormige poep. Eigenlijk best vreemd hoe ik in dat modewereldje blijf terecht komen. Zonder het eigenlijk zelf te willen,laat staan er iets voor te doen. En ik ben niet eens zo'n model. Ik heb gewoon foute vrienden.

Spanning en sensatie

Een mysterieus smsje,
van een nog meer mysterieuze jongeman,
die zichzelf Ben blijkt te noemen,
en zich afvraagt waarom mijn nummer in zijn gsm staat.

Houdt het leven spannend,toch?

Ne kleine met tartaar.

Maandagmorgend,eerste dag van oktober,
ik zit in de living van mijn vriend,met een dekentje rond me gedrapeerd.
Alleen,want hij slaapt. Spijtiggenoeg ben ik een ochtendmens,en meermaals heeft hij daar de nadelen van ondervonden. (wakkerwooordeuhn,kiele kiele kiele)
Iedereen beweegt zich langzaam maar zeker naar hun persoonlijk oord des verderfs,zij het zwoegen voor een mager loon,
zij het studeren voor een diploma.
En ik zit hier,in de living,met mijn dekentje,
bijna lyrisch te worden over hoe mooi het leven kan zijn.

Tenminste als ik de feiten verdring dat ook ik morgenvroeg verdwijn in een pendelaarskudde richting Antwerpen,waar ik als kersverse tweedejaarsstudente door te studeren voor een diploma mijn docenten een mager loon bezorg. (nuja,mager?)
Tenminste als ik verdring wat me dus nog te wachten staat aan schoolwerk,en verdring dat ik dringend moet beslissen waar ik stage wil lopen, dat ik moet beslissen of ik mijn adres van paps naar mams wil verhuizen, beslissen wat ik eigenlijk met mijn leven wil aanvangen,
en beslissen welke saus ik op mijn frieten wil.

Het leven berust uiteindelijk op keuzes maken,toch in onze maatschappij,waar keuze het number-one luxeprobleem is.
Keuzes maken,en ik zal u zeggen,dat ik daar als eeuwige twijfelaar een grondige hekel aan heb. Maar 1 ding weet ik zeker:
Voor mij ne kleine met tartaar.