Is this bass really strong enough?

Lap. Ik heb me weer laten overhalen. Mijn bankrekening wordt officieel weer een beetje meer geplunderd vandaag, want ik heb een ticket gekocht voor een concert van...

-P E N D U LU M- !!!

Neen, geen merk van antieke slingerklokken,
noch een medicijn tegen hardnekkige keelpijn
(hoewel ik dat ook wel zou kunnen gebruiken)...
maar 250gram onversneden drum & bass!!

( Hopelijk is hij er ook:) )

The American Dream

Ik kan het niet langer voor mijzelf houden...het moet eruit. Ik weet dat ik door dit te schrijven, door dit geheim met de wereld te delen, misschien mijzelf...wat zeg ik,het gehele continent...wat zeg ik,alle continenten ter wereld in gevaar breng...Nuja, niet in gevaar, maar allesinds, het zou een heel ander licht werpen op alle zekerheden in een mensenleven...

Ik zei nog zo tegen mijzelf: waarom ik? Waarom moet net ik dit weten? Joke, de eeuwige piekeraarster, wiens gedachten vaak zohard overkoken dat d'r haar ervan gaat krullen.

Ik zie het dan ook ergens als een verplichting naar mijzelf toe om deze ontnuchterende feiten niet voor mijzelf te houden, en besides, jullie hebben het recht dit te weten...

De ontdekking gebeurde toen mama mij de foto's toonde van haar vakantie op Kreta. Fier als ze was vergezelde ze elke foto van een dosis informatie waar niemand wat aan heeft. Tot ik deze foto zag.

Op het eerste zicht een normale vakantiefoto: palmboompjes,zon,zee,strand...kortom, een postkaartje. Tot mijn lodderoog twee figuren opmerkte...2sec,3sec tuimelde de visuele informatie door mijn brein...en plots: herkenning. Ik was in shock...

Deze twee opmerkelijke mannen, speels en verliefd, pronkten namelijk in het midden van de foto. Twee zakenmannen, water in het rond spattend op het strand van Kreta. Mama vertelde me nog dat ze de ene tegen de andere "Catch me if you can,Johnny!!" had horen roepen, maar hare frank was, zoals het een VandeVelde-familielid betaamd,wat laat gevallen. Mij maken ze niks meer wijs: dit hier is liefde, gefotografeerd in zijn puurste vorm. Weg van alle zorgen,verwaarloosbare verkiezingscampagnes en papparazi konden ze dus eindelijk zichzelf zijn...(dat was natuurlijk buiten ons mama gerekend) De liefde tussen de 2 grootste rivalen in Amerika ligt zwart op wit nu in een mappeke in ONZE fotoschuif.

Nu, ge begrijpt, beste lezers, dat ik u ga moeten vragen om dit voor uzelf te houden. Stel u voor wat het teweeg brengt moest gij, uitgerekend gij die ik zo vertrouw,zoiets aan het licht brengen. T'gaat impact hebben op uw leven,op mijn leven, da gaat ni te overzien zijn. Ik denk dat we het er dus wel over eens kunnen zijn dat deze bijzonder romantische haat-liefdeverhouding beter minstens tot 4november wordt verzwegen. Brokebackmountain-gewijs. (Dankje)

Dagen Zonder Mama.

Op een mooie dag besloot Linda Nijs, de moeder van Joke Van de Velde, Koen Van de Velde en Ky Van de Velde op reis te gaan voor 10 dagen naar Kreta...

Het was een moeilijk moment voor haar kinderen. Ze hadden namelijk geen benul hoe de wasmachine werkte, hoe ze de vaat in hun drukke dagschema's gepast moesten krijgen en koken konden ze al helemaal niet. Het was dan ook slechts een kwestie van tijd alvorens de eerste kleine rampen zich voordeden terhoogte van het in België achtergebleven deel van't huishouden.

Linda echter vertrok in onwetendheid en geboodt Joke te koken. Dit bleek een van haar minder intelligente ideeën : De bloemkool in witte saus bevredigde, na enkele culinair-onaantrekkelijke chemische reacties, slechts nog het oog toen het enkel de kleur en de textuur bleek te hebben van het bedoelde resultaat.Daaruit lessen getrokken hebbende werd vanaf dat moment alleen nog maar pakskesvoedsel bereidt... Niet veel soeps (buiten royco), zal u denken, maar enkele positieve elementen van het vertrek van de mama compenseerden dit euvel algeheel. (vrijheid,naar believen rommelen,...) Daarenboven werd het wassen van kleren tot in de puntjes genegeerd. De berekeningen die de kinderen hadden gemaakt voldeden ruimschoots om zichzelf voor 10dagen van een verse slip te voorzien zonder dat ding te moeten aanraken.

Ten slotte is de tijdelijke uithuistreding van een bazig lid van het gezin een belangrijk teken aan de wand voor een uit de kluiten gewassen feestje voor vrienden. En of ze daaraan hebben toegegeven ;)

Vandaag echter,kwam het gezuster en gebroederte tot de ontdekking dat mama terug naar huis zou komen. De afwas en de strijk vanuit kritisch oogpunt bekijkende was dit zeer verontrustend nieuws. Want morgen zou haar wederintrede al plaatsvinden, en het huis was eufemistisch uitgedrukt ne stal voor varkens die geen kick meer beleven aan een ordinaire modderpoel...

En ja hoor...14 oktober 2008 stonden zowel Joke Van de Velde,als Koen Van de Velde en Ky Van de Velde Blakerstraat nummer 7b in volle vaart te kuisen, en toen het sop in't rond vloog en de vloer weer langzaam zijn oude kleur terug kreeg bedachten ze zich: toch volgende keer maar mee op reis.

Psytrance voor dummies

"Wa voor muziek luisterde gij?" Mijns inziens een van de moeilijkste vragen die een mens mij zou kunnen stellen (naast the meaning of life e.d.). Niet alleen omwille van het feit dat mensen persoonlijkheids-etiketjes kleven naast muziekstijlen, maar ook omdat het in mijn geval simpelweg niet concreet te beantwoorden valt. Ik luister namelijk naar alles. Ongezeverd.

"Ge moet in het leven de confrontatie durven aangaan met wat u onbekend is." Dat vindt zowieso iedereen. Maar als het aankomt op muziek? Dan kruipen mensen in een afgelijnd hokje met ooglappen en Mp3-oortjes. Ze staan niet open voor iets anders dan wat ze van 'moment one' goed vinden (of wat hun vrienden goed vinden,nog zoiets). Ik ben daarom ook bijzonder fier op mijn muzikale open mind:
In juli naar Tomorrowland in Boom...
In augustus naar Pukkelpop in Kiewit...
In september naar Milk Inc. in het Sportpaleis...
In oktober naar een goa-feestje in de grenslandhallen...
Ok. Deze laatste heeft me wel wat kritiek opgeleverd:

Mama: "ge gaat daar toch ni tussen die hippies zitten zeker?!"
Koen: "Junkies,allemaal!!!"
Opnieuw Mama:"brengt maar genen drugs mee naar huis!"
Ik: "Nee mams,die zal ik daar wel nuttigen;)"
Mama: *paniek*

Wreedaardig echt, hoe muziekstijlen aan bepaalde soorten mensen in de maatschappij worden gekoppeld. Anyhow, zoals altijd prefereer ik empirisch onderzoek boven de mening van de onwetende medemens, en net zoals altijd drijft mijn nieuwsgierigheid me dan ook in de armen van een nieuwe, boeiende ervaring. Ik ben zelfs aangenaam verrast door al het zweverige,de kleuren,de muziek, de natuurlijke trance waar het me in bracht. En dit was dan nog een groot event...kleinschalig heeft het zowieso nog meer impact op je 'zijn'. Een niet-zo-gemeende-doch-van-enige-arrogantie-voorziene middelvinger dus aan al degenen die me dachten te overtuigen van het tegendeel...Enfin, nu nog The Night of the Proms en ik sticht totale verwarring;)

More :
http://www.back2basicsonline.com/
http://en.wikipedia.org/wiki/Goa_trance
http://www.youtube.com/watch?v=2Vn2g3TnKLE

3 dikke kussen...

...voor de blonde god die vandaag 23 wordt. Gelukkige verjaardag ;)

Stage! (2)

Hiphoi ! (zucht)
Vorig jaar was dit berichtje iets enthousiaster...
Ik ben ondertussen al 3 maand op zoek
naar een geschikte stageplaats.
Na het 5de gesprek mag ik kiezen tussen (zet u effekes):
- een school in Edegem
- een school in Hoboken
- een school in Kontich
- een revalidatiecentrum in Bornem
- een ziekenhuis in Gent.
Ten eerste: ik heb de afstudeerrichting
"Klinische Psychologie" gekozen,
dus heb ik infeite in het schoolpsychologische werkveld
(wat een andere afstudeerrichting is)
geen sappige jonagold te zoeken.
Ten tweede: BORNEM...en GENT..., dames en heren.
Tast ik zo al niet genoeg de grenzen van mijn mobiliteit af?
Ge moogt mij ene zot aanwijzen die zoals ik elke dag
3 tot 6uur pendelt om alleen al maar op school te geraken.
Maar geen nood...Ik ben flexibel. Ja,dat is het,flexibel.
En dat is ook meteen wat mijn toekomstige CV met trots gaat beweren. No doubt.

Ik hou je op de hoogte!
xxx