Een zucht.

= zuurstof, net omgezet in koolstofdioxide, met kracht uitgeademt.
= een beetje wind,dat om je heen cirkelt, en voorbijwaait.
= een snelle ontspanning van de longspieren
= ademtocht, veroorzaakt en gevolgd door emoties
= een boodschap, woordeloos, maar met de inhoud van een boek.

De laatste loodjes...

Nu begint het toch wel wat lang te duren. Een maand en een week geleden bedacht ik me nog: "dit gaat pijn doen". En mijn voorspelling kwam uit. Ware het niet dat ik in het begin nog moed had als een pas afgewassen vork, maar dat ik nu de laatste loodjes meesleur als volle vaatafwasmachines. Vaatafwasmachines van een goed merk, maar op een karretje met wieltjes waarvan er elke week een band wordt platgestoken. Ik zeg het u, die laatste loodjes, die drukken op mijn schouders alsof ik in mijn eentje een omgekeerde piramide van chinezen aan't ondersteunen ben, alsof ik in mijn eentje de kist draag waarin alle belgische oorlogsslachtoffers van WOII verpakt zitten...Die laatste loodjes...die,die...die zetten mij zelfs aan tot het kanaliserend gebruik van bollekesplastiek Enfin...you've got the picture.

En hoe is het dan zover kunnen komen?

Wel, mijn broer heeft al gedaan met zijn examens zolang mijn kortetermijngeheugen zich kan herinneren,mijn zus heeft geen examens en 80% van mijn vrienden zijn al afgestudeerd. Bovendien ligt mijn lief met een cocktail op het strand in Tenerife...
Hoe kan ik dan in vredesnaam nog enige vorm van motivatie bezitten? Vertel mij eens HOE in de naam van Jezus Christus ik het nog moet opbrengen om een hele dag voor de meest saaie materie ter wereld te zitten terwijl heel het UNIVERSUM al sinds 24 december lijkt feest te vieren?

Ik heb dan ook wijselijk besloten met niemand anders dan lotgenoten nog om te gaan deze week. Alleen zij die bereid zijn met mij het lijden te delen, zij die eveneens de zoetzure smaak van afgunst en droef in hun hart dragen, mogen tot mij komen. En ge moogt gerust zijn: onze wraak zal eens zo zoet zijn. Moehahaha....

Blad,steen,schaar !

Of hoe spelen ze dat tegenwoordig?

The eye-opener.

Oogverblindend hoe je glanst
hoe je met mijn vingers danst

hoe je contouren me bespelen

oh, al mijn zinnen kan jij strelen

Oogluikend laat ik toe

dat mijn zicht wordt beetje flou

als ik intimiteit gewens
met jou, lieve contactlens

Je naam durft suggereren:
u zal niet schuwen maar begeren

de hoop is dus immer hoog

in mijn rood doorbloedde oog

doch na een 10tal keren

je op mijn oogbol te willen flaneren

gaat je speelsheid irriteren

en vraag'k je vriendelijk te marcheren

3kwartiers zijn reeds verstreken

als het moment lijkt aant te breken

mijn handen beven,mijn keel is droog

maar lieve lens, je plakt in mijn oog

De liefde voor jou, zo zal snel blijken
reikt zover als mijn lui oog kan kijken
jij bent mijn keppel als mijn oog was een jood

jij bent mijn beleg als mijn oog was een brood

Maar 't schoon liedje is uit

(na een uur of acht)

beslis ik wijs ende doordacht

maar je wil er niet uit (ongeduld=intens)

oh lieve godverdomse lens

Ik verwens je weg van deze korst!

richting maan of saturnus, het weze mij een worst

maar voorlopig blijf je dus zitten, veilig hoog en droog

ik zal je nog wel krijgen: tand om tand,oog om oog...

What time is it?

Jawel,oudejaarsavond.

2009 is al weer bijna halfweg,
De kerstbomen zijn opgestookt,de slingers en ballen liggen weer te bestoffen op zolder, de voornemens zijn hun realisme al verloren en Pasen staat te trappelen vol ongeduld...

Het is al veel te laat dus,om nog een lofzang te scanderen voor de allerlaatste avond van 2008,die al in een verre,duistere achterkamer van ons collectieve geheugen zit...

Maar ik wil toch even zeggen dat:
- ik en mijn broer met 18 vrienden in een huisje zaten
dat welgeteld 1 dag van ons was
- ik naast vuurwerk ook weerwolven en koeien heb gezien
- ik mijn nieuwe zigeunerburen heb leren kennen
in het eerste uur van 2009
- ik mijn eerste ochtend in 2009 doorgebracht heb al slapend op een vloertapijt

En tot slot....
Wil ik alle fantastische mensen bedanken die ongetwijfeld deze blog niet lezen, maar die toch mijn avond hebben gemaakt tot wat ze was : eentje om nooit te vergeten.