Hansje.

Vijgen na Pasen.

Een yoghurtje zat al 3 volle dagen in mijn tas.
Vandaag at ik hem,
en hij smaakte verdacht naar dennenaalden.
Als ik hem gisteren had opgegeten
had hij wellicht nog naar vijgenboom gesmaakt.
At ik hem overmorgen pas op,
dan was hij waarschijnlijk eik-es.

Bokaal.

Het is de 3de dag van mijn 5de week stage aan het UZ Gent. De paasvakantie heeft de deur pijnlijk hard achter zich dicht getrokken. Ik heb me dan maar opnieuw op mijn inmiddels vertrouwde zitmeubel gewenteld, in een kamertje met de oppervlakte van een bovengemiddeld grote vijver. Links en rechts van me staan 2 computers zich als hypertechnologische zuigvissen warm te draaien om mijn collega's voor de rest van de dag op te slokken.

In gedachten zwem ik door het raam, strek ik mijn vinnen en trotseer de golf van warmte die mijn kieuwen openzet. Een zee van vrijheid, een oceaan van vervlogen vakantiegevoelens doet mijn gladde huid blinken in het zonlicht. Maar nog voor ik een welgemeende 'blub' kan uitbrengen, raak ik verstrikt in de netten van de realiteit: het aquarium van de kinderpsychologie is ook maar gewoon een bokaal :(

Sapperlootjes!

Wie heeft er mijne fiets gepikt!?

Toelatingsproef: Herman Teirlinck.

Het ritueel dat in de volksmond wel eens 'de slaap' wordt genoemd, ging deze nacht aan mij voorbij. Roesdronken gepieker in combinatie met een bizar stabiele vorm van angst maakt zich meester over mijn roerloze oogleden. Het is 4u en 36 minuten geleden dat 14 april besliste om er een eind aan te maken. Nog even en ik sta op.

De tijd dwingt me vaart te zetten achter mijn plannen. 10u, dan moet ik er zijn. Dan gaat het gebeuren...Tik,tak,tik,tak,boem...Verkeerde tram,verkeerde dag,verkeerde hoofd...Daar sta ik. In de Artesis Hogeschool, campus Conservatorium. Ik deel mijn snuffelende zoektocht naar een toekomst met nog 28 andere wandelende brokjes ongeduld. Auditie is bewijsmateriaal inleveren, auditie is je ziel verkopen als appelsienen, auditie is subtiel masochisme. De wachtkamer, een ballenbad van waanzin. T'is aan mij.

Een stoel, nog dampend van de faalangst van mijn voorgangers, aanvaardt mijn zitvlak met een grijns. Een jury, 2 leeuwen en 1 leeuwin, bladeren met hun onderzoekende klauwen door mijn dossier. Ik ben Joke, meer weet ik niet meer over mezelf op dat moment. 6 ogen en 1 mond vragen me om te starten met "waar ik zin in heb". Pablo Neruda : een vanzelfsprekendheid.

Ik honger naar je mond, je stem, je haren

En vasten en stom loop ik door de straten,

Het brood voedt me niet, de ochtend ontwricht me,

Ik zoek je voetgeklater in de dagen.

Ik honger naar je losgeslagen lach,

Je handen, als het razend graan gekleurd,

Ik honger naar je bleke stenen nagels

En wil je huid, gave amandel, eten.

Ik wil eten de straal door je schoonheid verbrand,

Je neus, de vorstin van je trotse gezicht,

Ik wil eten de vluchtige schaduw van je wimpers

En hongerig besnuffel ik de schemer

Jou zoekend, zoekend naar je bloedwarm hart

Als poema in 't verlaten Quitratùe

(uit " honderd liefdessonetten")

Ik speel het alsof mijn leven ervan afhangt: met 1 been op tafel, een jurylid wiens-gezicht-ik-veel-te-hard-herken-van-op-tv diep in de ogen kijkend, trillend zijn hand aanrakend,waarna hij zich in zijn glas water verslikt.

...

En toch, en toch...mocht het niet wezen. Geen feedback, geen sprankeltje hoop. Wezenloos druip ik af...

met mijn imaginaire staart tussen mijn benen,

en zelfvertrouwen zo groot als een knikker.

Better luck next week? (25 april :toelatingsproef woordkunst)

De nacht van de poëzie(2)

Helemaal klederloos zittend in een donkere hoek

de ruimte geurt naar billenkoek

bitter hart, klop nu voort zonder pijn

sluimerende briesjes verklaarden "het" zijn

zoals een vlaag der nostalgie

terwijl hij zijn bestialiteiten losliet op Rozemarie

Een nooit eerder geziene schaamtebrok

mijn naam is inspecteur de Cock

Met C O C K en wat chocola

onverpakt en volledig vrij...

en zijn schaamhaar wuifde als gras in de wei.

Met dank aan: Koen, Dries,Nele,Kristof en mezelf

minnaars van de neo-erotische poëzie

De nacht van de poëzie(1)

Tijdens zijn lange penetratieperiode in het westen

een plek waar niets dan genot ons zal resten

zalig zij die zalig maken met doorligwonden

De onwetendheid waarin zij bestonden...

Verlept,vergaan, maar immer blauw

Hij vond het leuk toen ze zei: kom toch snel,ik bedoel gauw

ze zei: de vrucht van mijn lichaam is ongezouten

mening voorgekouden

straatarm

vergeten,verdwaald,verbeelding behaald, de dag verwerft

wat ze telkens in haar

geweten kerft

Dank aan : Koen, Nele, Dries, mezelf en Kristof:

minnaars van de experimenteel-erotische poëzie.