1 dag voor Kerstmis...
en ik ben ziek. En mijn broer ook. En mijn vader ook. Tegelijk.
Verdachtelijk hebben we gisteren van dezelfde pizza gegeten,
maar mams blijft hardnekkig beweren dat het buikgriep is.
Kerstavond zal bij deze weer in stijl eindigen.
24 dec 2007
23 dec 2007
...al in een bakske vol met stro
Voelt get?
Ruikt get?
Proeft get???
Ruikt get?
Proeft get???
Vanaf half november hebben ze het al tegen uw oren gekletst,hebben ze het doo
r uw strot geduwd,hebben ze u er met u gezicht middenin geduwd,en nu ist echt bijna zover...Het feest vant kinneken Jezus! En ge-prékerstmist da ik heb! Moeder Maria haar water zou spontaan weer breken moest ze zien wat voor vreemde feestjes ik geef ter ere van hare eerstgeborene. Vrijdagavond RGRChristmasparty, zaterdagavond mijn eigen christmas party...en ik ben er nog altijd niet uit welk feestje ik het neigst vond. Beestig eigenlijk hoe mensen gretig gebruik maken van eender welk excuus om te
feesten,zeker het absurdisme van vieren VOOR de feestdag (zoals dit weekend) en vieren NA de feestdag (zoals een tweede kerstdag uitvinden om zowel aan familie als vrienden loyaal te kunnen blijven). Da's gelijk vieren dat ge geslaagd zijt voor dat ge uw exames zijt gaan afleggen,of het vieren in uw volgende blokperiode. Maar op zich heb ik niks tegen die vijgen na Pasen,integendeel. Misschien moesten we het eerste woordje van Jezus dan ook maar vieren,zijn eerste stapjes,en het slagen van zijn zindelijkheidstraining. Maar goed,dat is mijn mening.
r uw strot geduwd,hebben ze u er met u gezicht middenin geduwd,en nu ist echt bijna zover...Het feest vant kinneken Jezus! En ge-prékerstmist da ik heb! Moeder Maria haar water zou spontaan weer breken moest ze zien wat voor vreemde feestjes ik geef ter ere van hare eerstgeborene. Vrijdagavond RGRChristmasparty, zaterdagavond mijn eigen christmas party...en ik ben er nog altijd niet uit welk feestje ik het neigst vond. Beestig eigenlijk hoe mensen gretig gebruik maken van eender welk excuus om te
feesten,zeker het absurdisme van vieren VOOR de feestdag (zoals dit weekend) en vieren NA de feestdag (zoals een tweede kerstdag uitvinden om zowel aan familie als vrienden loyaal te kunnen blijven). Da's gelijk vieren dat ge geslaagd zijt voor dat ge uw exames zijt gaan afleggen,of het vieren in uw volgende blokperiode. Maar op zich heb ik niks tegen die vijgen na Pasen,integendeel. Misschien moesten we het eerste woordje van Jezus dan ook maar vieren,zijn eerste stapjes,en het slagen van zijn zindelijkheidstraining. Maar goed,dat is mijn mening.20 dec 2007
SMoG
Een mailtje!
Omstreeks 8u vanmorgen. Om te zeggen dat ik een kijkje mocht gaan nemen naar een kot. Perfect gelegen,in de straat van een van mijn campussen,en zowaar in't midden van de grootstad Antwerpen. Ik en Koen daarheen. Ik bel aan, 2 keer, voor Leen, zoals het papiertje op de deurbel gebood, en we wandelen na een bescheiden pieptoon-responsje naar binnen. Ronddraaien op de trap,niet wetende welke kamer het alweer was. Ik kijk omhoog,recht in de ogen van een wantrouwige zwarte kat. Angstig lachend draai ik me om naar Koen : 'Ongeluk?' Niets is minder waar,ik word naar boven geroepen door een vriendelijk meisje,die me gewillig zowel haar en-orm gezellig kamertje toont als het keukentje en de badkamer. 'Hier wil ik wonen!' denk ik spontaan...tot ze me verteld dat een Hongaarse Erasmusstudente me eigenlijk voor was...
Zichtbaar teleurgesteld druip ik af.
...
Ik kom thuis...een mailtje in mijn mailbox,van een zekere Ine. Blijkbaar was er tijdens het avondeten in dat gezellige keukentje op nr 10 over mij gepraat geweest,want het was een verzoekje,waarin ze voorstelde of ik haar kot,dus,dat van een verdieping hoger,voor 2 maanden wou overnemen,omdat zij stage doet buiten Antwerpen...Wauw,yes,super!...
Ware het niet dat ik een kot zoek voor 5 maanden...
Oh zeemzoet dilemma,Oh wazige toekomst,Oh gij tragisch lot!
Omstreeks 8u vanmorgen. Om te zeggen dat ik een kijkje mocht gaan nemen naar een kot. Perfect gelegen,in de straat van een van mijn campussen,en zowaar in't midden van de grootstad Antwerpen. Ik en Koen daarheen. Ik bel aan, 2 keer, voor Leen, zoals het papiertje op de deurbel gebood, en we wandelen na een bescheiden pieptoon-responsje naar binnen. Ronddraaien op de trap,niet wetende welke kamer het alweer was. Ik kijk omhoog,recht in de ogen van een wantrouwige zwarte kat. Angstig lachend draai ik me om naar Koen : 'Ongeluk?' Niets is minder waar,ik word naar boven geroepen door een vriendelijk meisje,die me gewillig zowel haar en-orm gezellig kamertje toont als het keukentje en de badkamer. 'Hier wil ik wonen!' denk ik spontaan...tot ze me verteld dat een Hongaarse Erasmusstudente me eigenlijk voor was...
Zichtbaar teleurgesteld druip ik af.
...
Ik kom thuis...een mailtje in mijn mailbox,van een zekere Ine. Blijkbaar was er tijdens het avondeten in dat gezellige keukentje op nr 10 over mij gepraat geweest,want het was een verzoekje,waarin ze voorstelde of ik haar kot,dus,dat van een verdieping hoger,voor 2 maanden wou overnemen,omdat zij stage doet buiten Antwerpen...Wauw,yes,super!...
Ware het niet dat ik een kot zoek voor 5 maanden...
Oh zeemzoet dilemma,Oh wazige toekomst,Oh gij tragisch lot!
19 dec 2007
Homeostase
Examens! Examens!
Zo pijnlijk in't verschiet...
De blokperiode prikt genadeloos in mijn billen, als een spijkerbed met grootheidswaanzin. Ongegeneerd brandt het gaten in mijn motivatie en knipt het figuurtjes uit het laagje fitheid dat in het begin van de week over me heen kleefde als natte papier macheé. We zijn,of ik ben,laten we er eerlijk in blijven,al ongeveer 4dagen aant proberen te studeren. Gezien mijn eerste foltering al reeds maandag 7 januari zal plaats vinden, is dat geen overbodig luxe. Maar,ik zou niet Joke zijn,als ik niet in alle bescheidenheid kon zeggen,dat ik even snel vooruit ga als een overreden hond die met zijn enige vitale ledemaat nog probeert achter de kat aan te lopen die hij roekeloos had gevolgd toen zij de autosnelweg overstak,en ik zou niet Joke zijn,moest dat me niet lichtjes in paniek brengen. Maar goed,we vinden toch nog een prutje tijd om een blogberichtje te posten. Net zoals ik tijd vind om me bezig te houden met msn, http://www.elfyourself.com/ ,
...en nonsensgedichtjes. Een illustratie.
Zo pijnlijk in't verschiet...
De blokperiode prikt genadeloos in mijn billen, als een spijkerbed met grootheidswaanzin. Ongegeneerd brandt het gaten in mijn motivatie en knipt het figuurtjes uit het laagje fitheid dat in het begin van de week over me heen kleefde als natte papier macheé. We zijn,of ik ben,laten we er eerlijk in blijven,al ongeveer 4dagen aant proberen te studeren. Gezien mijn eerste foltering al reeds maandag 7 januari zal plaats vinden, is dat geen overbodig luxe. Maar,ik zou niet Joke zijn,als ik niet in alle bescheidenheid kon zeggen,dat ik even snel vooruit ga als een overreden hond die met zijn enige vitale ledemaat nog probeert achter de kat aan te lopen die hij roekeloos had gevolgd toen zij de autosnelweg overstak,en ik zou niet Joke zijn,moest dat me niet lichtjes in paniek brengen. Maar goed,we vinden toch nog een prutje tijd om een blogberichtje te posten. Net zoals ik tijd vind om me bezig te houden met msn, http://www.elfyourself.com/ ,
...en nonsensgedichtjes. Een illustratie.
biecht
waar
haat en liefde
tot
ver zoen ing
wordt
verplicht
daar zal ik
van
je
houden
jij en ik
in evenwicht
-bescheiden buigje-
14 dec 2007
Huphup,Improcup!
Pino van sesamstraat
die moddergeil de fabeltjeskrant doorwaggelt,
twee vissers en een thermosfles,
windhonden,courgetten,
een anaal genomen imaginair schaap,
Sandwichen,
een wolf bestaande uit twee op elkaargestapelde mannen,
27 rondpoepige koeien,
en 2 kerstfobische bergbeklimmers
allen met liefde behandeld door
een dokter in de pathologische kineontologiatriek (ofzoiets)
...en op een tiental meter afstand,ik,met tranen in mijn ogen,
van het lachen. Gisterenavond was het Improcup in Leuven, een voorstelling waarbij 13verschillende improvisatiegezelschappen het tegen elkaar opnamen in een lachspierverscheurende strijd om de gouden 'improcup'. Het publiek werd als het ware op sleeptouw genomen,er werden lokaties geroepen,kleuren,emoties,enz waar de spelers dan op dienden in te spelen,even onvoorbereid als ongegeneerd. Ondanks dat het allemaal mannen waren,en ik er toch sterk van overtuigd ben dat een vrouw zeker een meerwaarde was geweest tussen al dat improvisatorisch geweld,hebben we er allemaal enorm van genoten. Humor met een verpletterend gigantische H!!
Voor zij die geen hond wijzer zijn geworden uit mijn uitleg of zij die meer willen,hier een link naar een Nederlands programma,zelfde concept,zelfde absurde situaties: De Lama's.
die moddergeil de fabeltjeskrant doorwaggelt,
twee vissers en een thermosfles,
windhonden,courgetten,
een anaal genomen imaginair schaap,
Sandwichen,
een wolf bestaande uit twee op elkaargestapelde mannen,
27 rondpoepige koeien,
en 2 kerstfobische bergbeklimmers
allen met liefde behandeld door
een dokter in de pathologische kineontologiatriek (ofzoiets)
...en op een tiental meter afstand,ik,met tranen in mijn ogen,
van het lachen. Gisterenavond was het Improcup in Leuven, een voorstelling waarbij 13verschillende improvisatiegezelschappen het tegen elkaar opnamen in een lachspierverscheurende strijd om de gouden 'improcup'. Het publiek werd als het ware op sleeptouw genomen,er werden lokaties geroepen,kleuren,emoties,enz waar de spelers dan op dienden in te spelen,even onvoorbereid als ongegeneerd. Ondanks dat het allemaal mannen waren,en ik er toch sterk van overtuigd ben dat een vrouw zeker een meerwaarde was geweest tussen al dat improvisatorisch geweld,hebben we er allemaal enorm van genoten. Humor met een verpletterend gigantische H!!
Voor zij die geen hond wijzer zijn geworden uit mijn uitleg of zij die meer willen,hier een link naar een Nederlands programma,zelfde concept,zelfde absurde situaties: De Lama's.
5 dec 2007
Een dag uit het leven van...
5 december is het,een dag die op zich niets speciaal betekend, buiten dat het de dag voor sinterklaas is...
Dat dacht ik tenminste. Toen mijn zus me om half 7 (!) kwam wekken om me te vertellen dat er snoepgoed,chocola,speelgoed en andere verwennerijen des verderfs verspreidt lagen over de living,werd het me duidelijk,voor zover ik al kon denken de eerste halve minuut van mijn dag, dat mama niet had kunnen wachten tot morgen. Geeuwend stap ik de kamer in,in mijn pyama, me bedenkend dat ik misschien toch naar de namiddaglessen kan gaan, aangezien ik toch gruwelijk maar doeltreffend was gewekt.
...
Kwart na 12 is het ondertussen,ik neem een tram richting groenplaats.
Dat dacht ik tenminste. De eerste halte kwam me niet echt bekend voor,integendeel eigenlijk. Bij de tweede halte werd mijn argwaan redelijk groot,en ben ik uitgestapt in een met zwembadtegeltjes bedekte ruimte genaamd 'handel'. Hm,let's see. Tram 5 dan maar eens nemen. Ja,die stopt aan de groenplaats. Maar wanneer!!! Na 3kwartier besef ik dat ik in de middle of nowhere ben,dat ik alleen in de tram zit,en dat de bestuurder zijn bo'kes aant opeten is. Uiteindelijk,om 5voor half 2 kom ik aan op de groenplaats,gefrustreerd,doch Mario,die al een tijdje in blijde verwachting was van mij op de campus, leek het vrij amuzant te vinden.
...
Kwart voor 6. 'Eindelijk' weer op de trein,richting Leuven,richting theatercursus. Mensen met gelijkaardige ervaringen weten dat dat een uurtje bollen is,dus had ik voldoende tijd om nog wat te studeren. Dat dacht ik tenminste. Er komt een jongeman voor me zitten, met haar dat er zo warrig en geleefd uitzag dat haast de wijsheid eruit ontsproot,met een t-shirt die je zowaar met de metafys
ica van het bestaan confronteerde,en hij maakte denkend met een paarse geurpen notities in een boek. Dat beloofde een heerlijke treinrit te worden. Na een uurtje babbelen nemen we afscheid,en wandel ik richting de Molens van Orshoven. Ware het niet dat ik Koen tegen het lijf liep,die onderweg was naar huis.
...
20 voor 8 ondertussen,ik zet nu echt wel koers richting theatercursus. 10minuutjes wandelen naar de vaartkom. Ineens getoeter. Ik kijk..hm,vreemde man in een auto. Ok,gewoon doorlopen...auto passeert opnieuw,toetert opnieuw,nu hardnekkiger. Ik kijk of ik hem herken...negatief. Gewoon doorlopen...er passeert een camion,toetert...Ik begin er langzaam zenuwachtig van te worden. Ik ben bijna op plaats van bestemming,en passeer een tankstation. De man van daarstraks komt,met zijn auto,opgereden,lichten aan,kijkt naar me,blijft daar 10seconden staan,en rijdt weg...
Ik denk dat ik geen viva victoria-kandidaat ben als ik zeg dat dat angstaanjagend was.
hmmm, wat kan een ordinaire woensdag toch heerlijk spannend zijn:)
Dat dacht ik tenminste. Toen mijn zus me om half 7 (!) kwam wekken om me te vertellen dat er snoepgoed,chocola,speelgoed en andere verwennerijen des verderfs verspreidt lagen over de living,werd het me duidelijk,voor zover ik al kon denken de eerste halve minuut van mijn dag, dat mama niet had kunnen wachten tot morgen. Geeuwend stap ik de kamer in,in mijn pyama, me bedenkend dat ik misschien toch naar de namiddaglessen kan gaan, aangezien ik toch gruwelijk maar doeltreffend was gewekt.
...
Kwart na 12 is het ondertussen,ik neem een tram richting groenplaats.
Dat dacht ik tenminste. De eerste halte kwam me niet echt bekend voor,integendeel eigenlijk. Bij de tweede halte werd mijn argwaan redelijk groot,en ben ik uitgestapt in een met zwembadtegeltjes bedekte ruimte genaamd 'handel'. Hm,let's see. Tram 5 dan maar eens nemen. Ja,die stopt aan de groenplaats. Maar wanneer!!! Na 3kwartier besef ik dat ik in de middle of nowhere ben,dat ik alleen in de tram zit,en dat de bestuurder zijn bo'kes aant opeten is. Uiteindelijk,om 5voor half 2 kom ik aan op de groenplaats,gefrustreerd,doch Mario,die al een tijdje in blijde verwachting was van mij op de campus, leek het vrij amuzant te vinden.
...
Kwart voor 6. 'Eindelijk' weer op de trein,richting Leuven,richting theatercursus. Mensen met gelijkaardige ervaringen weten dat dat een uurtje bollen is,dus had ik voldoende tijd om nog wat te studeren. Dat dacht ik tenminste. Er komt een jongeman voor me zitten, met haar dat er zo warrig en geleefd uitzag dat haast de wijsheid eruit ontsproot,met een t-shirt die je zowaar met de metafys
ica van het bestaan confronteerde,en hij maakte denkend met een paarse geurpen notities in een boek. Dat beloofde een heerlijke treinrit te worden. Na een uurtje babbelen nemen we afscheid,en wandel ik richting de Molens van Orshoven. Ware het niet dat ik Koen tegen het lijf liep,die onderweg was naar huis....
20 voor 8 ondertussen,ik zet nu echt wel koers richting theatercursus. 10minuutjes wandelen naar de vaartkom. Ineens getoeter. Ik kijk..hm,vreemde man in een auto. Ok,gewoon doorlopen...auto passeert opnieuw,toetert opnieuw,nu hardnekkiger. Ik kijk of ik hem herken...negatief. Gewoon doorlopen...er passeert een camion,toetert...Ik begin er langzaam zenuwachtig van te worden. Ik ben bijna op plaats van bestemming,en passeer een tankstation. De man van daarstraks komt,met zijn auto,opgereden,lichten aan,kijkt naar me,blijft daar 10seconden staan,en rijdt weg...
Ik denk dat ik geen viva victoria-kandidaat ben als ik zeg dat dat angstaanjagend was.
hmmm, wat kan een ordinaire woensdag toch heerlijk spannend zijn:)
4 dec 2007
Tussen de lijntjes.
ik maak me uit
ik dos me op
zeep me in
zeep me sop
mijn décolleté
een fietsenrek groot
doch niet vulgair
klassevol ontbloot
mijn strakke billen
jeansgebroekt
met mijn hoge hakken trap ik
waar zwakte me zoekt
en wat anderen denken?
het kan me niet schelen !
ik ben geen schaap
volg men eigen weg
ik ben uniek
net als zovelen
bewonder me
terwijl ik mijn grenzen verleg
mijn haar
dat ruikt naar rozebottel
drie keer gewassen
geföhnt,wat kleur
coco chanel tot op mijn sokken
in een straal van 5meter
verspreid ik mijn geur
ik draag
censuur
over mijn lippen
mijn wallen,puisten,
strategisch bestopt
3laagjes verf en weg
zijn de zorgen
ik ben weer onzichtbaar
tussen de lijntjes gekeurd
maar wat anderen denken?
het kan me niet schelen
ik ben geen schaap
ik volg mijn eigen weg,
wat anderen denken?
wie kan het wat schelen
je me'n foefel
mijzelve weg.
ik dos me op
zeep me in
zeep me sop
mijn décolleté
een fietsenrek groot
doch niet vulgair
klassevol ontbloot
mijn strakke billen
jeansgebroekt
met mijn hoge hakken trap ik
waar zwakte me zoekt
en wat anderen denken?
het kan me niet schelen !
ik ben geen schaap
volg men eigen weg
ik ben uniek
net als zovelen
bewonder me
terwijl ik mijn grenzen verleg
mijn haar
dat ruikt naar rozebottel
drie keer gewassen
geföhnt,wat kleur
coco chanel tot op mijn sokken
in een straal van 5meter
verspreid ik mijn geur
ik draag
censuur
over mijn lippen
mijn wallen,puisten,
strategisch bestopt
3laagjes verf en weg
zijn de zorgen
ik ben weer onzichtbaar
tussen de lijntjes gekeurd
maar wat anderen denken?
het kan me niet schelen
ik ben geen schaap
ik volg mijn eigen weg,
wat anderen denken?
wie kan het wat schelen
je me'n foefel
mijzelve weg.
3 dec 2007
Een kus= een kus = een kus
Weetje wat fijn is?
Rommelen tussen je eigen spullen. In een overvolle bureau, vol lades met brieven en kaartjes en tekstjes en boeken en mappen en prulletjes die je al jaren niet meer hebt gezien. Herrinneringen ophalen,noodgedwongen,omdat je op zoek bent naar iets,maar stiekem met alle plezier. En het typische aan dat soort zoektochten is,dat het eeuwen duurt,omdat het heerlijk is om alles wat je vindt nog eens te bekijken,en alles opnieuw te beleven. Net zoals deze twee stukjes tekst,bestoft en de inkt al half uitgelopen tussen een hoop kerstkaartjes gesukkeld:
(Tekstje,5jaar geleden, uit een boek van William Cane,p 89)
Zijn lippen zijn teder,zacht,en beweegelijk. Naarmate de muziek opzwepender word,wiegt hij haar in zijn armen,terwijl zijn adembenemende kussen keer op keer schokgolven door haar lichaam zenden,tot ze van kop tot teen tintelt. En dan bonkt de muziek in haar oren,een van haar favoriete nummers,die haar helemaal in vervoering brengt. Ze gaat op haar tenen staan om zich nog beter aan R. met zijn stekeltjeshaar en zoete kussen over te geven. Ze vlijt zich nog dichter tegen hem aan, als de beat haar ertoe dwingt in hem op te gaan. Er lijkt geen eind aan te komen. Ze geven zich helemaal over aan de muziek,ze treedt uit haar lichaam en ze gaat op in haar fantasiewereld. Ze stort zich in de kus als een steen die steeds dieper en dieper in een bodemloze put valt,tot ze niets meer ziet en hoort en een ander mens wordt. Ze weet dat,als de song afgelopen is en ze knipperend haar ogen opendoet, ze niet meer dezelfde zal zijn. Iets van haar zal in die kus verloren zijn gegaan,verzonken in een bodemloze put.
...Verschrikkelijk vertaald hier en daar,merk ik net,maar het gevoel is in alle talen zalig.
( 6jaar geleden,uit 'Romeo en Julia' van Ed Franck, p56)
...Romeo ging liggen. Hij kon niet meer denken, hij liet zich overspoelen. Hij voelde vingers over zijn hele lichaam en rilde en lag naakt als nooit tevoren. Julia keek naar zijn lichaam. Het was het mooiste wat ze ooit had gezien,een verrukkelijk bruin landschap. En ze wist; dit wil ik voor de rest van mijn leven aanraken. Hij ruikt lekkerder dan de Adige,dacht ze. Ze sloot haar ogen om het beeld in zich op te bergen. 'Ik wil je ogen zien',fluisterde Romeo. 'Ze zijn zo mooi bij kaarslicht'. Ze gaven elkaar een innige kus. Hun handen begonnen te strelen,en opeens was het bed vol lichte,dansende bewegingen. Een lichtheid waar ze stapelgek van werden. Hart,hoofd en zinnen werden een onlosmakelijk kluwen, urenlang, en ze wisten voorgoed dat er een hemel op aarde bestaat...
...Ook hier had ik,op de grond van mijn kamer gezetene,met het papiertje in mn handen,geen woorden voor.
Nog wat reisdagboekjes,verjaardagskaartjes,goede voornemenspapiertjes,een strafwerk dat nooit is ingeleverd enz enz later,vertrek ik weer uit men kamer,gehuld in de romantiek van het verleden,maar zonder het boek dat ik zocht. Natuurlijk.
Rommelen tussen je eigen spullen. In een overvolle bureau, vol lades met brieven en kaartjes en tekstjes en boeken en mappen en prulletjes die je al jaren niet meer hebt gezien. Herrinneringen ophalen,noodgedwongen,omdat je op zoek bent naar iets,maar stiekem met alle plezier. En het typische aan dat soort zoektochten is,dat het eeuwen duurt,omdat het heerlijk is om alles wat je vindt nog eens te bekijken,en alles opnieuw te beleven. Net zoals deze twee stukjes tekst,bestoft en de inkt al half uitgelopen tussen een hoop kerstkaartjes gesukkeld:
(Tekstje,5jaar geleden, uit een boek van William Cane,p 89)
Zijn lippen zijn teder,zacht,en beweegelijk. Naarmate de muziek opzwepender word,wiegt hij haar in zijn armen,terwijl zijn adembenemende kussen keer op keer schokgolven door haar lichaam zenden,tot ze van kop tot teen tintelt. En dan bonkt de muziek in haar oren,een van haar favoriete nummers,die haar helemaal in vervoering brengt. Ze gaat op haar tenen staan om zich nog beter aan R. met zijn stekeltjeshaar en zoete kussen over te geven. Ze vlijt zich nog dichter tegen hem aan, als de beat haar ertoe dwingt in hem op te gaan. Er lijkt geen eind aan te komen. Ze geven zich helemaal over aan de muziek,ze treedt uit haar lichaam en ze gaat op in haar fantasiewereld. Ze stort zich in de kus als een steen die steeds dieper en dieper in een bodemloze put valt,tot ze niets meer ziet en hoort en een ander mens wordt. Ze weet dat,als de song afgelopen is en ze knipperend haar ogen opendoet, ze niet meer dezelfde zal zijn. Iets van haar zal in die kus verloren zijn gegaan,verzonken in een bodemloze put.
...Verschrikkelijk vertaald hier en daar,merk ik net,maar het gevoel is in alle talen zalig.
( 6jaar geleden,uit 'Romeo en Julia' van Ed Franck, p56)
...Romeo ging liggen. Hij kon niet meer denken, hij liet zich overspoelen. Hij voelde vingers over zijn hele lichaam en rilde en lag naakt als nooit tevoren. Julia keek naar zijn lichaam. Het was het mooiste wat ze ooit had gezien,een verrukkelijk bruin landschap. En ze wist; dit wil ik voor de rest van mijn leven aanraken. Hij ruikt lekkerder dan de Adige,dacht ze. Ze sloot haar ogen om het beeld in zich op te bergen. 'Ik wil je ogen zien',fluisterde Romeo. 'Ze zijn zo mooi bij kaarslicht'. Ze gaven elkaar een innige kus. Hun handen begonnen te strelen,en opeens was het bed vol lichte,dansende bewegingen. Een lichtheid waar ze stapelgek van werden. Hart,hoofd en zinnen werden een onlosmakelijk kluwen, urenlang, en ze wisten voorgoed dat er een hemel op aarde bestaat...
...Ook hier had ik,op de grond van mijn kamer gezetene,met het papiertje in mn handen,geen woorden voor.
Nog wat reisdagboekjes,verjaardagskaartjes,goede voornemenspapiertjes,een strafwerk dat nooit is ingeleverd enz enz later,vertrek ik weer uit men kamer,gehuld in de romantiek van het verleden,maar zonder het boek dat ik zocht. Natuurlijk.
2 dec 2007
Joke experimenteert,deel 1.
Ik kleur mijn haar! denk ik,
terwijl ik voor de 3650ste keer mezelf afkeurend in de spiegel bekijk.
(ik heb namelijk al ongeveer 10jaar hetzelfde kapsel)
terwijl ik voor de 3650ste keer mezelf afkeurend in de spiegel bekijk.
(ik heb namelijk al ongeveer 10jaar hetzelfde kapsel)
Vastberaden,doch niet geheel zelfzeker,huppel ik richting de winkelen-voor-dummies-gigant: "Het kruidvat"!! (neen,niet de Wibra,daar hebben ze geen haarkleurmiddelen,hoogstens plastieke extensions)
2uur kiezen en 2minuten betalen later sta ik buiten met een doosje waar kastanjebruin met blonde lokjes zou moeten inzitten. Was was was,zeep zeep zeep,eerste tubeke,tweede tubeke,nog een potteke,conditioner,gel...
en een gil:
ROS ! ROS HAAR verdomme! (nee,daar heb ik geen foto's van) Ik had het moeten weten. De vorige keer dat ik de stap naar haarkleur waagde heb ik twee weken met paarse lokken rondgelopen,ongewenst. Bijna begon ik te denken dat het een allergische reactie was,een soort kleurige schimmels die mijn schedel moeten beschermen tegen de bijtende producten. (Bart: Uhm,daar zitten stoffen in waarvoor wij int labo handschoenen aandoen...)
Maar bon,het kwaad was geschiedt.
Nu zijn we 3dagen verder,en gelukkig zijn de schimmels verdwenen. Sterker nog,ik heb mijn eigen haarkleur terug. Niet onlogisch als je je bedenkt dat kastanjebruin met blonde lokken MIJN HAARKLEUR IS. Dat was een slimme zet van me. Nu heb ik op zn minst wel het gevoel dat ik wat aan mn looks heb veranderd. Maar wat jongeren zo leuk vinden aan experimenteren...Joost mag het weten.
Abonneren op:
Posts (Atom)
