Sweet Home Alabama?

Boem, wobbel wobbel wobbel...Het slecht nagebootste geluid van het gestel van een vliegtuig dat neerkomt. Wieltjes op snelheid over het landingsasfalt. Opluchtingszuchtjes en ontklammende handen in de passagierscabine.

WELKOM THUIS, JOKE

Een spandoek wuift enthousiast als ik met mijn bagage de grote hal binnen kom. Ben ik nu écht terug thuis? Vrienden en familie, een verrassingsfeestje...ik onderga het trillend van verwarring en opwinding.
Iedereen is er nog, en exact zoals ik ze had achtergelaten. Sommigen wat verdikt, sommigen wat vermagert. Sommigen gaan samenwonen, sommigen uit elkaar. Maar niet wezenlijk veranderd. En ik ook niet, denk ik.

-------------------

Bijna ongelooflijk hoe ik me bliksemsnel terug nestel in mijn voor-animatorische levensstijl. De banale dagindeling van een werkloze, het prijzige retourticketje naar de snoepkast, alsof ik nooit ben weggeweest.Sinds een aantal weken nam ik een interimjobje aan bij Duracel. Dat brengt mijn leven eindelijk weer wat op dreef. Ook mijn rijlessen lopen op wieltjes,ik vond een nieuwe liefde, en zo kabbelt het leven dan verder.

Maar ik wil geen kabbelende vijver, Ik wil een meer. Ik wil MEER.
Mijn leven deze zomer was zo'n boost, bracht zo'n immens ge-upgrade/zelfzekere versie van mijzelf naar boven: ik wist wie ik was, wat ik deed, wat ik wou. Ik had energie voor elke uitdaging. Ik hield van iedereen rond mij en zij van mij. De zon, de muziek, het acteren, de kindjes. Ik deed eindelijk waar ik goed in was, en werd daar ook voor gewaardeerd.

Who am I fooling als ik niet gewoon voor nog een seizoentje ga? :)