18 apr 2009

Toelatingsproef: Herman Teirlinck.

Het ritueel dat in de volksmond wel eens 'de slaap' wordt genoemd, ging deze nacht aan mij voorbij. Roesdronken gepieker in combinatie met een bizar stabiele vorm van angst maakt zich meester over mijn roerloze oogleden. Het is 4u en 36 minuten geleden dat 14 april besliste om er een eind aan te maken. Nog even en ik sta op.

De tijd dwingt me vaart te zetten achter mijn plannen. 10u, dan moet ik er zijn. Dan gaat het gebeuren...Tik,tak,tik,tak,boem...Verkeerde tram,verkeerde dag,verkeerde hoofd...Daar sta ik. In de Artesis Hogeschool, campus Conservatorium. Ik deel mijn snuffelende zoektocht naar een toekomst met nog 28 andere wandelende brokjes ongeduld. Auditie is bewijsmateriaal inleveren, auditie is je ziel verkopen als appelsienen, auditie is subtiel masochisme. De wachtkamer, een ballenbad van waanzin. T'is aan mij.

Een stoel, nog dampend van de faalangst van mijn voorgangers, aanvaardt mijn zitvlak met een grijns. Een jury, 2 leeuwen en 1 leeuwin, bladeren met hun onderzoekende klauwen door mijn dossier. Ik ben Joke, meer weet ik niet meer over mezelf op dat moment. 6 ogen en 1 mond vragen me om te starten met "waar ik zin in heb". Pablo Neruda : een vanzelfsprekendheid.

Ik honger naar je mond, je stem, je haren
En vasten en stom loop ik door de straten,
Het brood voedt me niet, de ochtend ontwricht me,
Ik zoek je voetgeklater in de dagen.

Ik honger naar je losgeslagen lach,
Je handen, als het razend graan gekleurd,
Ik honger naar je bleke stenen nagels
En wil je huid, gave amandel, eten.

Ik wil eten de straal door je schoonheid verbrand,
Je neus, de vorstin van je trotse gezicht,
Ik wil eten de vluchtige schaduw van je wimpers

En hongerig besnuffel ik de schemer
Jou zoekend, zoekend naar je bloedwarm hart
Als poema in 't verlaten Quitratùe

(uit " honderd liefdessonetten")

Ik speel het alsof mijn leven ervan afhangt: met 1 been op tafel, een jurylid wiens-gezicht-ik-veel-te-hard-herken-van-op-tv diep in de ogen kijkend, trillend zijn hand aanrakend,waarna hij zich in zijn glas water verslikt.
...
En toch, en toch...mocht het niet wezen. Geen feedback, geen sprankeltje hoop. Wezenloos druip ik af...
met mijn imaginaire staart tussen mijn benen,
en zelfvertrouwen zo groot als een knikker.
Better luck next week? (25 april :toelatingsproef woordkunst)

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hehe ik moet dat gedicht nu ook doen voor mijn ingangsexamen, ik kwam op je blogbericht toen ik aan het opzoeken was wat quitratùe in godsnaam kon betekenen :p enig idee?
Groetjes Fransje

Anoniem zei

Da's een stad in Chili! Maar het engste is: hoe spreken we dat uit?