Half 7. Uit mijn nestje. Tevergeefs had ik woensdagavond in gedachten tot laat 's avonds mijn leerstof herhaald, dus behoorde dat nu te gebeuren. Want exact 4uur en 3kwartier later (in theorie 4uur en half, maar de examens worden handmatig en door verwarde leerkrachten uitgedeeld: "Oh,dorie,er zijn twee versies...") zou ik deelnemen aan het examen Psychodiagnostiek.
Half 1. Ik wandel,blakend van zelfingenomenheid en intelligentie uit lokaal 2.30, en terwijl ik een babbeltje sla met een jongen wiens naam ik vergeten ben,denk ik "yeah, dees ging echt goe" (of toch iets in dat genre)
Half 2. Ik bel aan. Deken de Winterstraat nr 19 te Berchem. Er loopt een hond naar de glazen voordeur en begint op me te blaffen alsof ik er net een sappige biefstuk heb tegenaan gesmeten, die langzaam naar beneden glijdt. Even later komt er een even enthousiaste vrouw aanhuppelen, en verwelkomt mij en Koen, terwijl ze zich excuseert voor het dier dat ondertussen aan mijn broek hangt. Ze toont me een kamertje,gezellig,comfort,luxe, een witte pluizige kat. Ik zat er blijkbaar alleen,en boven me woonde de huisbazin met half haar familie. Ongeveer een kwartiertje later wandelen we terug buiten en ik bedenk me...nee, hier kom ik niet op kot.
Half 6. Gegeten,ge-mediamarkt, en ondertussen gezetene op een plaats waar kleren futuristisch en mensen egocentrisch zijn: een mode-school. (niet nader vernoemd) Ik ben gehuld in een rood kleedje tot aan de knie, en een lange zwarte mantel. Extra accessoire : kroontje. Ik sta model voor een vriendin van me, dus behoor ik me voor even te gedragen als een hartenkoningin. De jury is streng en onrechtvaardig, maar ik ben gelukkig erger gewend.
Half 7. Ik wandel met Koen door een achterbuurt van Antwerpen. Ik word nagekeken, aangesproken door vreemde mannen, we zijn getuige van een ruzie, die uitmondt in gebroken ramen, en arriveren op plaats van bestemming "het Sint-Jacobsplein". Mijn lichaam is een wandelend vooroordeel, na het zien van al dat crimineels, maar zodra ik binnenga in mijn volgende potentiële kotgewijze woonst, ben ik totaal gecharmeerd. Een knappe, jonge Turk doet open,en toont me mijn kamertje. Klein, gezellig, eigen fornuisje, en het licht valt terplekke uit. Hier wil ik wonen!
Half 10. Einde van een bewogen dag, in pracht afgesloten met een kleintje met tartaar. En een kaaskroket.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
het sint-jacobsplein? je weet de buurt wel te kiezen!
Ondanks dat de beroepsmisvorming mij aanspoorde om de multiculturele samenleving empirisch te onderzoeken,heb ik toch verkozen om het gevaar niet verder op te zoeken,beste wilgje, en zal ik de korte winkelstraat bewonen.
U bent van harte welkom.
zover was ik al, na de leuke hint... de energie die joke mag steken in haar vrije tijd is gelijk aan de massa van haar lieftallig lichaam maal twee keer de c van WISC... niet bijster veel dus!
Een reactie posten