Hare Krsna
Hare Krsna
Krsna Krsna
Hare Hare
Hare Rama
Hare Rama
Rama Rama
Hare Hare...
Met mama en zusje naar de ardennen. Naar Durbuy. "Leuk! Mooi stadje!" denk je, maar wat ik er ging doen had weinig te maken met het opsnuiven van cultureel erfgoed of waalse boslucht. In een kasteel,boven op een berg, wonen 80 toegewijden van de hare chrishna. Toegestroomd van over heel de wereld om hun geloofsovertuiging enthousiast te bezingen. Ons mama zou ons mama niet zijn, als ze haar spiritualiteit niet op alle mogelijke manieren zou willen uitbreiden...dus ook door een bezoekje te brengen aan deze 'gemeenschap' En ik zou ik niet zijn, als ik niet, al was het maar uit pure nieuwsgierigheid (geef toe!) , mee een kijkje wou gaan nemen.(Met in het achterhoofd dat mijn moeder wel eens zou durven beslissen van daar te blijven en haar haar af te scheren).
Verrast was ik vooral door de prachtige rituelen,hun enthousiasme tijdens het zingen van de eindeloos lange liederen, en het feit dat de mensen die er woonden helemaal geen oude,kaalgeschoren mannen waren in't oranje,maar jonge mensen,overtuigd van hogere vreugdes. Dat is wel het enige wat ze hebben,hun hogere vreugdes. Want vlees mag niet (of dat een vreugde is,daar weiger ik over in discussie te gaan),gokken mag niet,drugs mag niet,alcohol mag niet, en sex mag niet, tenzij met de bedoeling van kindjes te maken. De uitspraak 'vanavond niet schat,ik heb hoofdpijn' zal aldaar waarschijnlijk minder frequent gebruikt worden dan 'vanavond wel schat,ik ben vruchtbaar'. Conclusie: Extremely fascinating,but not my cup of tea:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten