29 sep 2008
Melk en Suiker.
Ik, in goed gezelschap, in het sportpaleis! Hét sportpaleis!
Ik was er al eens geweest, maar toen was ik vast te klein om te beseffen hoe groot dat gebouw eigenlijk is...en hoe duur het is om er een plaatsje in te bemachtigen. Maar goed, als je veel betaald voor een concert, ben je al bijna opvoorhand tevreden van de avond,
niet waar:) ?
Dus, ik en Fenne bereikten, vanwege enkele misplaatste omwegen, ietwat naar de late kant het sportpaleis. Geen probleem: met onze kennis van zaken (hoe wring ik mij efficiënt door een ongeduldige menigte?) bewogen we ons als 2 glibberige (doch klassevolle) palingen voort naar het hoofdpodium. Een gemoedstoestand, samengesteld uit ongeduld en opwinding, maakte zich van ons meester. En terecht. Mijn hoopvolle verwachtingen waren allerminst een overschatting van wat de avond collectief teweegbracht...Heel concreet bij mij dan: totale uitputting,totale extase, en een tekort aan energie dat coca cola amper kon aanvullen.
Ze bestaan al van toen ik nog geen benul had van wat ze zongen,en misschien hebben zij er wel mede voor gezorgd dat ik de engelse taal nu relatief gezien onder mijn knie hebben kunnen knellen:
MILK INC.
Ge moogt mij vertellen dat ze gepasseerd zijn, dat hun liedjes te commercieel zijn, op mekaar lijken. Ge moogt me zelfs vertellen dat de Regi nen egotripper is en Linda een achterlijke geit. Maar ik garandeer u, stuk voor stuk, dat als ge daar had gestaan met mij en met al die andere feestende mensen, met de ambiance die u in hogere sferen brengt, met muziek die u zo bekend in de oren klinkt dat uw lichaam EN uw geest u dwingt om er mee in op te gaan... dat ge al uw kritische oordelen effe aan de kant had geschoven en meegenoten, meegebrult, gelijk ge in de douche zou doen, maar dan harder. Da garandeer ik u.
22 sep 2008
7.32u (trein)
...
Maar ik verlies de essentie uit het oog: ik zit dus op de trein. Ondertussen wellicht al een tijdje, want station Melkouwen meert aan in mijn gezichtsveld. De zetels naast en voor me worden klassevol beslapen. Mijn vergevingsgezinde persona neemt het hen echter niet kwalijk dat ze het aanbreken van de ochtend missen, wat ondanks de onbegrijpelijke vroegte waarin het plaatsvindt toch steeds een prachtig verschijnsel is.Ik zeg altijd: de wegsluipende nacht is de eerste bladzijde van een boek over dingen die het daglicht mogen zien (onafhankelijk van het feit dat ik zelf niet goed weet wat ik daarmee bedoel).
...
Station Lier. De chinees naast me ramt muziek door zijn hersenpan. Mijns inziens de meest effectieve manier om alle vormen van intelligent denkvermogen de keel dicht te knijpen. Of om, in mijn geval, te kunnen stoppen met peinzen.
Ah,nieuw volk! Twee gele wezens schuiven zich bij in het treingestel. Middelbare vrouwen, gehuld in kuikengele jassen, onderweg naar hun werk. Ok,dat laatste gok ik, maar wat doen mensen op die leeftijd anders op een maandagochtend op de trein? Een citytrip naar Barcelona? Het zou eens wat anders zijn natuurlijk. Maar hun vermoedelijk chronische praatziekte in acht genomen zouden ze dat waarschijnlijk dan al drie keer door de wagon hebben geroepen. Ook ik heb geen wereldschokkende bestemming. Mijn eerste dagje school...onvrijwillig vrijwillig de sleur in-pendelend.
...
En de zon schijnt.
21 sep 2008
Saving a life.
My name is WKD vodka red.
I know my second name sounds quite alcoholic
You will mostly find me in a bottle,waiting to be consumed at parties
In spite of the fact that my effect on people
17 sep 2008
15 sep 2008
Dood aan...
Kortom: al't vuil van de straat gecatalogiseerd.
Tot op heden vond ik het nutteloos tijdverdrijf, met alle respect voor D. Alweer een manier om jezelf er aan te herinneren dat er ongeloofelijk veel stoms is in deze wereld: onversneden depressie-uitlokkend materiaal dus. En sorry, maar depressie-uitlokkend materiaal is al genoeg voor handen. Laat staan dat je het zelf nog vrijwillig zou willen creëren.
14 sep 2008
7 sep 2008
Zie hier...
3 sep 2008
*1988-2008*
2008
Over the years, many things have changed. And so did I (unfortunatly?). Vorige week ben ik 20 geworden, een getal waarop ik al een jaar of 8 zat op te wachten. Waarom? Omdat het 2'tje vooraan volwassenheid,verantwoordelijkheid en vrijheid symboliseert. Althans voor mij. En het is net dàt wat je volgens je ouders niet bent en niet krijgt zolang je je in de door menig psycholoog en fysioloog vastgelegde 'puberteit' bevindt. Op mijn 18de kreeg ik al een voorproefje, maar mocht ik feitelijk nog niets. Een tegenvaller dus, dat het zolang heeft aangesleept alvorens ik dat onnozele cijfertje 20 bereikt had. Maar nu ik het ben,vind ik er plots niets meer aan. Ondanks de 17 verjaardagssmsjes die ik met liefde ontvangen heb voor ik van plan was wakker te worden, de extreem vreemde kadootjes,de extreem vreemde verjaardagswensen en het ongeloofelijk geslaagde verjaardagsfeestje...en after-party de volgende dag...
blijkt 20 worden ook de moment waarop je geconfronteerd wordt met het feit dat je echt al wel 1/4de van je leven gepasseerd bent,en dat het hoog tijd wordt dat je er wat van gaat brouwen (voor het te laat is). En moge dat nou net een gedachte zijn die me niet bevalt. Ook het etiketje 'volwassen' probeer ik ondertussen alweer terug van mijn bloes te trekken. Het wordt allemaal wat te griezelig serieus nu. T'is alsof ge door een gangetje onder de grond aant wroeten zijt,op zoek naar de bovenwereld, en wanneer ge eindelijk daar zijt,beseft ge dat ge niet tegen het licht kunt. Groeipijnen,noemen ze dat, geloof ik.
1 sep 2008
De moderne genees-kunde.
1 augustus laat ik mijn wijsheidstanden trekken. Vandaag exact 1 maand geleden dus. Een normale,gezonde, ontwikkelde vrouw als ik zou daar toch al van moeten kunnen genezen zijn,wat denk je?
Niet dus.
Pasop,begrijp me niet verkeerd. De moderne geneeskunde kan veel. Heel veel. Misschien,in mijn ogen,zelfs te-veel. Maar ik ben te woest nu om ethische debatten aan te snijden over mensen kunstmatig in leven houden e.d. Dat moet dan maar in een volgende post.
Het zit namelijk zo,dat medicijnen,naast hun doeltreffende (?) werking, ook vaak NEVENEFFECTEN kunnen uitlokken. En ja hoor,beste lezertjes, Joke blijft zelden gespaard.
Maar dit keer ging het mijn petje zowaar te boven:
Ik nam antibiotica, als zijnde een brave,onwetende en naïeve jong-geopereerde, om te VOORKOMEN dat ik een ontsteking krijg op mijn tanden. Van dit medicijn (een weliswaar onschuldig wit pilleken) krijg ik een infectie (ja,leuk hoor), die ik bestrijd met een ander onschuldig wit pilletje (waar ik zware koppijn van krijg) en met een zalfje (waar ik allergisch aan blijk te zijn). Bovendien krijg ik desondanks TOCH NOG een ontsteking op mijn tanden.
Kan iemand mij dit uitleggen?
Heeft de wetenschap daar nu jaren over zitten nadenken?
Even doorgetrokken: Hoeveel mensen zijn er niet net fysiek of mentaal zo erg aantoe omdat ze afzien van de neveneffecten van de medicatie die ze krijgen
om niet te lijden? Are we running around in cirkels?
Is dit nu het zottekesspel van de moderne genees-kunde?
Awel merci.