*1988-2008*

1988

2008

Over the years, many things have changed. And so did I (unfortunatly?). Vorige week ben ik 20 geworden, een getal waarop ik al een jaar of 8 zat op te wachten. Waarom? Omdat het 2'tje vooraan volwassenheid,verantwoordelijkheid en vrijheid symboliseert. Althans voor mij. En het is net dàt wat je volgens je ouders niet bent en niet krijgt zolang je je in de door menig psycholoog en fysioloog vastgelegde 'puberteit' bevindt. Op mijn 18de kreeg ik al een voorproefje, maar mocht ik feitelijk nog niets. Een tegenvaller dus, dat het zolang heeft aangesleept alvorens ik dat onnozele cijfertje 20 bereikt had. Maar nu ik het ben,vind ik er plots niets meer aan. Ondanks de 17 verjaardagssmsjes die ik met liefde ontvangen heb voor ik van plan was wakker te worden, de extreem vreemde kadootjes,de extreem vreemde verjaardagswensen en het ongeloofelijk geslaagde verjaardagsfeestje...en after-party de volgende dag...

blijkt 20 worden ook de moment waarop je geconfronteerd wordt met het feit dat je echt al wel 1/4de van je leven gepasseerd bent,en dat het hoog tijd wordt dat je er wat van gaat brouwen (voor het te laat is). En moge dat nou net een gedachte zijn die me niet bevalt. Ook het etiketje 'volwassen' probeer ik ondertussen alweer terug van mijn bloes te trekken. Het wordt allemaal wat te griezelig serieus nu. T'is alsof ge door een gangetje onder de grond aant wroeten zijt,op zoek naar de bovenwereld, en wanneer ge eindelijk daar zijt,beseft ge dat ge niet tegen het licht kunt. Groeipijnen,noemen ze dat, geloof ik.