Dood aan...

Een vriendin van mij, D., heeft een boekje. Een boekje met als titel 'Dood aan'. Het is als het ware een lijstje met alles waar ze een grondige hekel aan heeft. Alles wat haar misselijk maakt, haar teennagels doet krullen en haar smaakpapillen verzuurt.
Kortom: al't vuil van de straat gecatalogiseerd.

Tot op heden vond ik het nutteloos tijdverdrijf, met alle respect voor D. Alweer een manier om jezelf er aan te herinneren dat er ongeloofelijk veel stoms is in deze wereld: onversneden depressie-uitlokkend materiaal dus. En sorry, maar depressie-uitlokkend materiaal is al genoeg voor handen. Laat staan dat je het zelf nog vrijwillig zou willen creëren.

Maar vandaag kreeg ik een brief van Randstad. Een contract voor mijn vakantiejobke. En aangezien een contractlezend mens er 2 waard is, snuister ik me doorheen de massa aan goed opgestelde informatie. Tot ik het volgende ontdek:

- Van 14u tot 22u werken is volgens een interimbureau 7 uur werken.

- Dinsdag,woensdag,zaterdag en zondag is volgens een interimbureau 2 dagen werken.

- Loonbriefjes opsturen zijn volgens een interimbureau,u leest het goed,overbodig.

U kan zich lichtjes voor de geest halen, met de nodige empathie, dat ik zo langzaam aan ook begin te peinzen over de opstelling van een lijstje met assassinatie-verwensingen. Het moge dan geen ronduierige koe helpen bij de oplossing van mijn probleem,de frustraties zijn allesinds gekanaliseerd. En ge moogt drie keer raden wie er bovenaan het lijstje komt. Uiteraard. VTM.