Een kus= een kus = een kus

Weetje wat fijn is?
Rommelen tussen je eigen spullen. In een overvolle bureau, vol lades met brieven en kaartjes en tekstjes en boeken en mappen en prulletjes die je al jaren niet meer hebt gezien. Herrinneringen ophalen,noodgedwongen,omdat je op zoek bent naar iets,maar stiekem met alle plezier. En het typische aan dat soort zoektochten is,dat het eeuwen duurt,omdat het heerlijk is om alles wat je vindt nog eens te bekijken,en alles opnieuw te beleven. Net zoals deze twee stukjes tekst,bestoft en de inkt al half uitgelopen tussen een hoop kerstkaartjes gesukkeld:

(Tekstje,5jaar geleden, uit een boek van William Cane,p 89)

Zijn lippen zijn teder,zacht,en beweegelijk. Naarmate de muziek opzwepender word,wiegt hij haar in zijn armen,terwijl zijn adembenemende kussen keer op keer schokgolven door haar lichaam zenden,tot ze van kop tot teen tintelt. En dan bonkt de muziek in haar oren,een van haar favoriete nummers,die haar helemaal in vervoering brengt. Ze gaat op haar tenen staan om zich nog beter aan R. met zijn stekeltjeshaar en zoete kussen over te geven. Ze vlijt zich nog dichter tegen hem aan, als de beat haar ertoe dwingt in hem op te gaan. Er lijkt geen eind aan te komen. Ze geven zich helemaal over aan de muziek,ze treedt uit haar lichaam en ze gaat op in haar fantasiewereld. Ze stort zich in de kus als een steen die steeds dieper en dieper in een bodemloze put valt,tot ze niets meer ziet en hoort en een ander mens wordt. Ze weet dat,als de song afgelopen is en ze knipperend haar ogen opendoet, ze niet meer dezelfde zal zijn. Iets van haar zal in die kus verloren zijn gegaan,verzonken in een bodemloze put.

...Verschrikkelijk vertaald hier en daar,merk ik net,maar het gevoel is in alle talen zalig.

( 6jaar geleden,uit 'Romeo en Julia' van Ed Franck, p56)

...Romeo ging liggen. Hij kon niet meer denken, hij liet zich overspoelen. Hij voelde vingers over zijn hele lichaam en rilde en lag naakt als nooit tevoren. Julia keek naar zijn lichaam. Het was het mooiste wat ze ooit had gezien,een verrukkelijk bruin landschap. En ze wist; dit wil ik voor de rest van mijn leven aanraken. Hij ruikt lekkerder dan de Adige,dacht ze. Ze sloot haar ogen om het beeld in zich op te bergen. 'Ik wil je ogen zien',fluisterde Romeo. 'Ze zijn zo mooi bij kaarslicht'. Ze gaven elkaar een innige kus. Hun handen begonnen te strelen,en opeens was het bed vol lichte,dansende bewegingen. Een lichtheid waar ze stapelgek van werden. Hart,hoofd en zinnen werden een onlosmakelijk kluwen, urenlang, en ze wisten voorgoed dat er een hemel op aarde bestaat...

...Ook hier had ik,op de grond van mijn kamer gezetene,met het papiertje in mn handen,geen woorden voor.

Nog wat reisdagboekjes,verjaardagskaartjes,goede voornemenspapiertjes,een strafwerk dat nooit is ingeleverd enz enz later,vertrek ik weer uit men kamer,gehuld in de romantiek van het verleden,maar zonder het boek dat ik zocht. Natuurlijk.