Dat dacht ik tenminste. Toen mijn zus me om half 7 (!) kwam wekken om me te vertellen dat er snoepgoed,chocola,speelgoed en andere verwennerijen des verderfs verspreidt lagen over de living,werd het me duidelijk,voor zover ik al kon denken de eerste halve minuut van mijn dag, dat mama niet had kunnen wachten tot morgen. Geeuwend stap ik de kamer in,in mijn pyama, me bedenkend dat ik misschien toch naar de namiddaglessen kan gaan, aangezien ik toch gruwelijk maar doeltreffend was gewekt.
...
Kwart na 12 is het ondertussen,ik neem een tram richting groenplaats.
Dat dacht ik tenminste. De eerste halte kwam me niet echt bekend voor,integendeel eigenlijk. Bij de tweede halte werd mijn argwaan redelijk groot,en ben ik uitgestapt in een met zwembadtegeltjes bedekte ruimte genaamd 'handel'. Hm,let's see. Tram 5 dan maar eens nemen. Ja,die stopt aan de groenplaats. Maar wanneer!!! Na 3kwartier besef ik dat ik in de middle of nowhere ben,dat ik alleen in de tram zit,en dat de bestuurder zijn bo'kes aant opeten is. Uiteindelijk,om 5voor half 2 kom ik aan op de groenplaats,gefrustreerd,doch Mario,die al een tijdje in blijde verwachting was van mij op de campus, leek het vrij amuzant te vinden.
...
Kwart voor 6. 'Eindelijk' weer op de trein,richting Leuven,richting theatercursus. Mensen met gelijkaardige ervaringen weten dat dat een uurtje bollen is,dus had ik voldoende tijd om nog wat te studeren. Dat dacht ik tenminste. Er komt een jongeman voor me zitten, met haar dat er zo warrig en geleefd uitzag dat haast de wijsheid eruit ontsproot,met een t-shirt die je zowaar met de metafys
ica van het bestaan confronteerde,en hij maakte denkend met een paarse geurpen notities in een boek. Dat beloofde een heerlijke treinrit te worden. Na een uurtje babbelen nemen we afscheid,en wandel ik richting de Molens van Orshoven. Ware het niet dat ik Koen tegen het lijf liep,die onderweg was naar huis....
20 voor 8 ondertussen,ik zet nu echt wel koers richting theatercursus. 10minuutjes wandelen naar de vaartkom. Ineens getoeter. Ik kijk..hm,vreemde man in een auto. Ok,gewoon doorlopen...auto passeert opnieuw,toetert opnieuw,nu hardnekkiger. Ik kijk of ik hem herken...negatief. Gewoon doorlopen...er passeert een camion,toetert...Ik begin er langzaam zenuwachtig van te worden. Ik ben bijna op plaats van bestemming,en passeer een tankstation. De man van daarstraks komt,met zijn auto,opgereden,lichten aan,kijkt naar me,blijft daar 10seconden staan,en rijdt weg...
Ik denk dat ik geen viva victoria-kandidaat ben als ik zeg dat dat angstaanjagend was.
hmmm, wat kan een ordinaire woensdag toch heerlijk spannend zijn:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten