Vorig jaar leerde ik (op een redelijk bizarre manier) een jongeman kennen op de trein. Hij was 25jaar oud en leerkracht Geschiedenis-Engels in een middelbare school in Antwerpen. We hadden superleuke gesprekjes elke ochtend,die mijn dag een vrolijke start gaven. En ik kan u verzekeren,om half 8 s'morgens vrolijk zijn,is een kunst. Op een sombere dag echter, kwam ik in mijn examenperiode,en zagen we elkaar niet meer.
...tot op vandaag! 6november 2007,
stapt hij onverwacht mijn treintje op, net op de moment dat ik zoiets had van: wat een rotdag,en ik heb nog koppijn ook!
Bij deze: dankuwel,beste Bert,
om het om zeep zijn van mijn dag
nog een kwartiertje uit te stellen:)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten