Halloween...(sidder en beef)

31 oktober.
Op de Iers-keltische kalender oudejaarsavond,
in o.a. de Verenigde Staten en Ierland
de avond bij uitstek om kinders aan te kleden in vreemde pakjes
en op straat te sturen om snoepgoed te ronselen,
en hier...de avond van de gestoorde feestjes!
Griezelt,gij allen!
Zelden ben ik zo ver gereden om voor 1 avond plezier te vinden,
en nog nooit heb ik 20euro betaald voor een feestje waar je dat plezier zelf maar moest zien te maken.

Het omverblaasgehalte van de line-up scheerde hoge toppen,en er werd reclame gemaakt als zou dracula de special-act zijn die avond:
3 zalen: the Graveyard,the Funky horrorshow, en the Haunted mansion,met onder meer Dr. Lektroluv en The Glimmers,en een spookhuis!
Reden genoeg dus,om onze avondplanning totaal de war in te sturen,en niet naar de Halloweennight in Oostende(!) te sporen,maar af te stappen in Ghent. Daar zijn we op zoek gegaan naar de Eskimo Factory waarin een feestje plaatsvond genaamd: BURN IN HELL.



Hierbij het risico pijnlijk aanschouwende dat we geen idee hadden waarheen en hoe,en het feit dat we de inkomprijs ons amper konden permitteren. Ware het niet dat we die avond in een extreem decadente bui waren! Ik en Emmanuel waren naar eigen bescheiden mening het stoerst gekleed: Hij een engel,ik een duivel (als was het opvoorhand afgesproken:p) Al snel werd duidelijk dat het de kostuums ook waren die het feest dienden te kleuren: Geen hond. Toch om 11.30u,toen we er aankwamen waren er slecht enkele nieuwsgierigen. Naarmate de avond vorderde,en de drank veelvuldig naar binnen leek te vloeien,stroomde het volk toe,werd de muziek beter,en werden er sensuele dansjes geplaceerd. Yiha! Het leek allemaal toch nog de moeite waard te worden.

Tot de muziek uitviel. 4 keer. Dr. Lektroluv werd zowaar groen van schaamte,en wij hadden zoiets van...we zijn hier weg. Maar dat deden we niet,want het feestje had ons teveel gekost.

Uiteindelijk om 6.08u een tram terug richting het station. Ondanks alles een bevredigd gevoel,en voor een paar minuten totaal over alle moeheid heen. Iets voor 8'en arriveerden we (ja ok,mss toch wel wat moe) in Leuven en namen uitgebreid afscheid. Al was het maar om de absurdheid van het geheel: stiekem toch een nachtje om nooit te vergeten:)