Er was eens een schotelvod

Terwijl ik hier zit,alleen,thuis,achter mijn pc'tje, mijn iets te grote portie 'emotional food' verorberend, bedenk ik mijzelf,bij het zoveelste heerlijk goudgeel rechthoekje zetmeel,

wiens taak het is mijn zorgen te laten verdwijnen door onweerstaanbaar oraal genot,in de niet-seksuele betekenis van het woord en wiens doel het vaak weinig tot nooit lijkt te bereiken, buiten dan voor die enkele seconden, bedenk ik mijzelf dus,dat ik dringend wat assertiever moet worden.Ik verwijt zo vaak anderen dat ze over zich heen laten lopen,

maar als ik voor de zoveelste keer mijn plannen verzet, mijn slaap opoffer,mijn belkrediet opbel om iedereen tevreden te houden,om dingen geregeld te krijgen,om de lieve vrede te bewaren,

dan besef ik,langzaam maar zeker dat ik niet over me laat lopen,

maar me gewoon zelf aanbied als schotelvod van dienst. En trust me, een nat stuk stof zijn,dat zich gewillig over de tafel laten schuren om er met zijn gezicht in alle vuiligheid geduwd te worden,en dan nonchalant weer

ergens lukraak (schotelvodden worden niet neerlegd,ze worden gesmeten) in de buurt van de afwasbak belandt...liever niet in dit of eerstvolgende levens.

Ik reïncarneer nog liever in een rol alminiumfolie.