Maandag stond ik op en ik dacht:
Wat een mooie dag om een dieet te beginnen.
Weer maar eens! grinnikte een klein kwaadaardig stemmetje achteraan in men hoofd.
Zwijg,jij snoodaard! dacht ik.
Meermaals had hij ervoor gezorgd dat ik mijn strijd tegen de kilo's moest verliezen. Een klein,gemeen stemmetje,vaak gekoppeld aan een enorm hongergevoel. Hij keek me nog steeds spottend aan.
Maar deze keer niet! triomfeerde ik. Deze keer win ik mijn strijd met glans: 'kheb Meneer Atkins aan mijne kant! Het Atkins-dieet,hm? antwoordde hij droog. Je weet toch wat dat betekend? Geen brood,geen pasta,geen...
...aardappelen,zoete dingen,rijst,weet ik weet ik!
riep ik chagrijnig en licht twijfelend. En toch kan ik het!
Ik heb me omgedraaid,heb hem totaal genegeerd,en ben mijzelf een ei'tje gaan bakken.
Et voila! We zijn 3 dagen kaas,eitjes,mayonaise,groentjes en nootjes verder. Zolang ik maar geen koolhydraten aanraak is alles inorde.
Ik heb me nog niet durven wegen,maar het loopt op wieltjes!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
voor zover ik weet en merk is de strijd tegen de kilo's zoals zovaak totaal ten onrechte...
Mooie woorden van chris!
De biochemist in mij echter steigert! Geen koolhydraten is niet gezond voor langere tijd! Beter wissel je af: zolang je maaltijd niet tegelijkertijd vetten en koolhydraten bevat, is alles in orde. Het is een voortzetting van het Atkins-dieet, evengoed vol te houden, net iets gezonder, even overbodig, etcetera...
Een reactie posten