Ik hang over de rand
van mijn zelfzekere verbeelding
met mijn voeten stevig geklemd
achter een hard geworden droom
maar ik wil zien
daarom tuur ik
met mijn ogen toegeknepen
tot spleetjes vol verwachting
naar wat zich na de val bevindt
mijn wilskracht buigt
nieuwsgierig
maar deinst bevend terug
mijn tenen geschrokken krullend
van het koude van de waarheid
krabbel ik achteruit
van de gedaante
die verschijnt,verscheurt
ik ril van het besef
de weerspiegeling
van het naakte
van de grijnzende realiteit
was niet wat ik dacht
is niet wat ik ben
zal nooit worden wat ik wil
2 opmerkingen:
ik drijf op mijn dromen
kijken naar beneden
naar de harde ondergrond
naar de realiteit
en ben blij
dat ik boven
op mijn droom
eventjes wegben
van dit alles
van deze realiteit
zachtjes voel ik mezelf opkikkeren
voel ik jeugdige herinneringen terugkomen
voel ik vreugde door mijn aderen stromen
voel ik mijn hartje kloppen
en door dit kleine wolkje
door deze kleine houvast
kan ik mij beter weren
kan ik de realiteit
iets rooskleurigere inzien
en zeg nooit nooit :)
versteld
Een reactie posten